گفتگو

زنده‌یاد عباس زریاب خویی مرد دانشمند جامع‌الاطرافی بود و در زمینه‌های گوناگون تحصیل، مطالعه و تحقیق داشت و میزان زیادی از بحثی که مطرح می‌کرد مبتنی بر ریشه‌هایی در مطالعات فرهنگ فلسفۀ اسلامی و فلسفۀ غربی و مکاتب جدید است.

عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی گفت: گرچه در دوره سیدجمال به بعد عقل‌گرایی در تفاسیر قرآن رشد یافت ولی بعد از انقلاب برخی مفسران تلاش کردند تا بین عقل و اخبار در مباحث تفسیری تعادل و توازن ایجاد کنند.

پروفسور «چارلز تالیافرو» استاد کالج سنت اولاف و عضو انجمن فیلسوفان آمریکا معتقد است از نظر تاریخی، الهیات طبیعی و الهیات وحیانی در هر دو سنت مسیحیت و اسلام نقش مشابهی داشته‌اند. در هر دو سنت، تعادلی بین این دو وجود داشته و هر دو سنت بر یکدیگر تأثیر گذاشته‌اند. شاید بزرگ‌ترین متأله طبیعی در غرب، توماس آکویناس، تحت تأثیر فیلسوف مسلمان ابن رشد بوده است.

مصداق و معیارِ تامّ و تمام جهانی‌ بنشسته در گوشه‌ای است. انبانی از فضل و فخم است امّا چنان خاضع و خاشع می‌نماید که آدمی را به تحیّر وامی‌دارد. باستان‌شناسی خوانده و در همۀ عمر، دست‌کم تا انقلاب، به ادارۀ موزه پرداخته است و به‌همین‌سبب هم هست که باید او را از نوادر موزه‌داری ایران دانست و در صدر همه فعّالیّت‌هایش، تأسیس موزۀ هنرهای تزئینی را به شمار آورد. افزون‌بر‌این واکاوی آلبوم‌خانۀ کاخ‌موزۀ گلستان را باید مدیون و مرهون تلاش‌های او باشیم و این البتّه از هنرشناسی‌اش می‌آید زیرا اشرافش بر هنر ایرانی و اسلامی شگفت‌انگیز است.

عباس پناهی، دانشیار تاریخ و مطالعات ایران‌شناسی دانشگاه گیلان گفت: در این کتاب با تحلیل چراییِ کم توجهی به زبان فارسی، با نشان دادن دیگر عناصر مهم هویت ایرانی / ساسانی در این دوره، نقش و سهم دولت آل بویه در پاسداشت و بازیابی هویت ملی / ایرانی و انتقال فرهنگ و هویت ایرانِ ساسانی به دوران اسلامی را آشکار سازد.

نازنین خادم موید، نویسنده کتاب «درآمدی بر نقش و جایگاه پروین اعتصامی در زبان و ادبیات فارسی» گفت: پروین در دیوان اشعارش کوشیده تا آموخته‌ها و آگاهی‌های خود از جهان هستی را با واژه‌های هنجارگریخته برای مخاطب بیان کند.

به مناسبت ۲۵ اسفندماه، سالگرد پایان سرایش شاهنامه، با دکتر علیرضا قیامتی، استاد زبان و ادبیات فارسی و برنده جایزه جهانی قند پارسی، درباره لزوم معرفی جهانی هرچه بیشتر این اثر سترگ گفت‌وگو کرده‌ایم.

سمیه مشایخ، پژوهشگر زبان سغدی، گفت: زبان سُغدی در دوره ایرانی میانه، یعنی تقریباً از قرن اول میلادی تا قرن نهم / دهم میلادی، در منطقه سُغد بخشی از فرارود، شامل شهرهای مهمی مانند سمرقند، بخارا، پنجکنت و تاشکند، به‌عنوان زبان اصلی مردم سغد و همچنین به‌عنوان زبان میانجی تجاری در سراسر جاده ابریشم رواج داشته است.

نظامی در گنجه متولد شد و در همان منطقه نیز درگذشت؛ او در متن آثار خود به وضوح به ایرانی بودن خود افتخار می‌کند و فارسی تنها زبانی است که در ذهن او جهان‌بینی و ادراک او از هستی را شکل می‌دهد.

نظامی یکی از سه سخنور ستیغینه در پهنه سخن پارسی است، در بخشی ازاین سخن شگرف و شیوا که آن را ادب داستانی می‌نامیم، دو سخنور بزرگ و بنام دیگر که بر ستیغ سخن ایستاده‌اند، یکی فردوسی است که خداوندگار رزم‌نامه است و دو دیگر، مولاناست که خداوندگار رازنامه است. سه دیگر، نظامی است که خداوندگار بزم‌نامه است.