کرامت، خرق عادتی است که از اولیاءالله سر می زند و در عرفان و تصوف جایگاه ویژه ای دارد. انواع گوناگون کرامات به سه گونه اصلی اِخبار از غیب، اشراف بر ضمایر و تصرف در عالم هستی تقسیم بندی می شوند و هر کدام شامل چندین گونه فرعی می باشند. از گونه های فرعی کرامات، تصرف در عالم هستی و شفا دادن بیماران است که گاه در زمان حیات صاحب کرامت و گاه پس از وفات او اتفاق می افتاد.

بعید می دانم کسی اهل اینترنت و کتاب باشد و تاکنون دهها سایت حاوی کتاب های قابل دانلود درباره اسلام و تشیع با مضامین انتقادی را ندیده باشد. بسیاری از این کتاب ها را که برخی کتاب های «ضاله» می خوانندشان و برخی کتاب های «ممنوعه» و برخی دیگر آنها را کاشف «حقیقت» می یابند یک ویژگی مشترک دارند: این قبیل کتاب ها اگر هر نوع ارزشی را بتوان برای برخی از آنها قائل شد مثلاً شجاعت در بیان و یا جنبه های ادبی و فلان و بهمان اما تقریباً همگی‌شان این ویژگی مشترک را دارند که کتاب هایی اند که کمتر می توان در آنها چیز درخوری پیدا کرد.

گبه از زیباترین دستبافته‌های بختیاری‌ست كه در خود قابلیتهای بسیاری از جمله سادگی و سهولت بافت و نیز از حیث زیبائی و ارزشهای تصویری منطبق با سلیقه‌های انسان شهرنشین امروزی كه در فضای داخلی معماری خود هنوز جائی برای دستبافته‌های گستراندنی محفوظ داشته است، استعدادهای چندانی برای عرضه دارد. این دستبافته شاخص چه خود به عنوان شناسه‌ای معتبر در تبیین ارزشهای تصویری «هنرقومی» بختیاری و چه به عنوان زمینه‌ای مستعد جهت بروز و نمایش مؤلفه‌های زیبائی‌شناسانه هنر ایل بختیاری حائز اهمیت بسزائی‌ست.

در بحث حاضر می خواهیم دو مسئله را همزمان بررسی کنیم ، «نقطه ورودی تخلفات و تقلبات انتخاباتی در مجلس شورای ملی و همچنین فرآیند مسئولیتی آن ؛ برای شروع سراغ مجلس پنجم می رویم . چنانچه در بحثهای پیشین گفته شد ، در انتخابات این دوره مجلس ، گرچه تقلبات و تخلفات به امر رضا شاه ـ در جهت کسب آراء برای مؤتلفین خود یعنی احزاب لائیک در مجلس ـ صورت گرفت ، و آنها جایگاه غیر واقعیِ «اکثریت» مجلس را به دست آوردند

واژه آنومی ( از ریشه یونانی به معنای نبود قانون و ارزش) را عمدتا امیل دورکیم و از خلال کتاب «خودکشی» خود وارد ادبیات علوم اجتماعی کرد. تعبیر دورکیم از این مفهوم، موقعیتی از جامعه است که در آن به دلایلی که می‌توانند بسیار متفاوت باشند، ما شاهد کاهش یا از میان رفتن نسبتا گسترده ارزش‌های اجتماعی باشیم به صورتی که افراد دچار تزلزل در شخصیت خویش شده و از آنجا که دیگر به هیچ‌چیز و هیچ‌کسی باور ندارند، تنها راه را در «خودکشی» ببینند.

۱ـ ادبیات مثل تمام دانش‌های بشری، زیر و بم‌ها و اصطلاحات و آموزش‌ها و تمرین و تدوین خاص خود را دارد. ادبیات منابع و سرچشمه‌ها، تاریخچه، سرگذشت‌، گونه‌ها و نمونه‌ها و سرانجام سیاق و سلیقه ویژه خود را داشته و دارد. از یک سطح که می‌گذرد، چنان تخصصی می‌شود که جز افراد ماهر در این رشته، یعنی استادان و دانشجویان و اهل ادب، دیگران مایل به ورود نیستند. اصطلاحات خاص و گاه مطنطن در علوم ادبی، مثل بیان و بدیع و معانی و عروض و بلاغت، یا نقد و سبک‌شناسی و زبان‌شناسی ادبی در روزگار ما، جملگی به مانعی در برابر فهم و درک عموم و شوق و علاقه عوام تبدیل می‌شود.

نستعلیق و تشعیر دو عنصر هم‌نشین در کتاب‌آرایی محسوب می‌شوند. شروع تقریبی این دو هنر در یک برهۀ تاریخی و کاربرد مکرر آن‌ها در کنار یکدیگر از عواملی است که پرداختن به این موضوع را ضروری می‌نماید. هدف این تحقیق شناسایی دقیق فرم نستعلیق و تشعیر در کتاب‌آرایی ایرانی در فاصلۀ زمانی دورۀ تیموری تا قاجار است. پرسش‌های این مقاله عبارت‌اند از: 1- چه عواملی سبب شکل‌گیری فرم نستعلیق و تشعیر در کتاب‌آرایی ایرانی شده است؟

برای معرفی ايران به دنیا و نشان دادن مساهمت ايرانيان در فرهنگ و تمدن جهانی و اسلامی ما به تداوم انتشار دو دانشنامه فارسی، يکی دائرة المعارف بزرگ اسلامی و ديگری دانشنامه جهان اسلام نياز داريم. دائرة المعارف بزرگ اسلامی در چند سال اخير به دليل مشکلات مالی نتوانسته همانند سابق فعاليت کند. کمک به اين مرکز برای ارتقای سطح علمی و پژوهشی کشور بسيار مهم است.

اینکه در حال حاضر، تعداد زیادی از پژوهشگر و استاد در مراکز پژوهشی قم و تهران و مشهد، به فکر کردن در باره رابطه انقلاب و تمدن می‌پردازند، از این نظر که به تفکر می‌پردازند، امر مطلوبی است، اما مسأله این است که آنان از وضع و قصد خود آگاه باشند، اینکه می‌خواهند اصول دلبخواه و مورد رضایت امروزین خود را به عنوان تمدن ثابت کنند، یا آنکه در صدد شناخت تاریخ گذشته و تنظیم آن معلومات و کشفیات، برای شکل دهی به تمدن امروزی هستند. این دو با هم فرق دارد.

کتاب صراح اللغه یا الصُراح من الصحاح ابوالفضل اثر محمدبن‌عمربن خالد مشهور به جمال قَرشی،‎ ‎دانشمند ترکستانی متولد ۶۲۸ هـ. ق در شهر المالیغ (الما آتای کنونی) و متوفای دهه اول قرن هشتم بین سال‌های ۷۰۵ تا ۷۱۰ هجری است.‏

حزب رستاخیز ملت ایران در 11 اسفند 1353 به عنوان حزبی فراگیر در راستای برنامه‌های بلند پروازانه محمد‌رضا پهلوی برای رسیدن به «دروازه‌های تمدن بزرگ» تاسیس شد. تبلیغات شدید بر روی مشروعیت سلطنت و ناسیونالیسم، طرح شعار «خدا، شاه، میهن» برگزاری جشن‌های 2500 ساله، تغییر مبدأ تاریخ از هجری شمسی به تاریخ شاهنشاهی و ایجاد حزب واحد رستاخیز را می‌توان در زمره اقدامات فرهنگی رژیم پهلوی به شمار آورد. حكومت پهلوی كه قدرت سیاسی خود را از ثروت سرشار حاصل از نفت و حمایت بیگانگان می‌گرفت، در دهه 1350 با توسل به د‌ستگیری، شكنجه، اعدام و سركوب‌گری، چنان از مردم بی‌نیاز شد كه درصدد تشكیل حزبی فراگیر برآمد.

از تفاسیر کهن اهل بیت (ع) یکی تفسیر ابوالجارود متن مهمی بوده و دیگری تفسیر ابو حمزه ثمالی. هر دو این تفاسیر بعدها در منابع سنی، امامی و زیدی نقل شده. از جابر حعفی هم روایات تفسیری در منابع بعدی نقل شده. روشن است که هر چه به این راویان در تفسیر نسبت داده شده را نمی توان کاملا از آنها دانست اما به هرحال این نشان می دهد که از همان زمان امام باقر (ع) تفسیر قرآن مورد اهتمام ائمه شیعه قرار داشته.

ارزیابی صحت‌وسقم داده‌های تاریخی، از دغدغه‌های اصلی پژوهشگران تاریخ و از ضروریات این دست پژوهش‌هاست. محقق موظف است با کنار هم نهادن منابع تاریخی، گزاره‌های تاریخی را بررسی کند. مقدمۀ این کار، ارزیابی منابع موجود است. گزینشی عمل کردن در انتخاب منابع از آفات پژوهش است. رجوع اکثر پژوهشگران به منابع مهم و شناخته‌شده و کم‌توجهی آن‌ها به منابع و اسناد و خاطرات، فهم تاریخی را با مشکل مواجه می‌کند.

دلیل اینکه ما حضور زنان را در طول تاریخ تفکر پررنگ نمی‌بینیم؛ نخست، ناباوری مردان به تولیدات فکری زنان، دوم فراهم نبودن بسترهای تولید فکر برای زنان به‌دلیل طرح واره‌های کهن غلط، سوم ممانعت‌های ترویج افکار زنان است و در نهایت تلقی جنسیتی از ویژگی‌های انسانی است. در حالی که اینها جبرهای تاریخی است و در طول تاریخ بر زنان تحمیل شده است.

اینکه پرسیده شود: «چرا در تاریخ اندیشه ما، جای زنان خالی یا نسبتا خالی است؟» پرسشی است که به نادرست مطرح شده و با حرکت از این پرسش نادرست شاید هرگز نتوانیم به پاسخی درست برسیم. پرسش، هنگامی باز هم جهت نادرست‌تری به خود می‌گیرد که در پی آن باشیم که؛ آیا «اندیشه» می‌تواند جنسیت داشته باشد؟ و آیا وضعیت تاریخ سرزمین ما باید در پهنه‌ای جدا از دیگر محیط‌ها، تحلیل و ادراک شود؟