مقاله

چرا معتقدم جایگاه این نویسنده و پژوهشگر اسطوره و تاریخ در قلمرو فرهنگ ایرانی یگانه‌ است؟

نگارش زندگی و گزارش آثار سخنوران ادب فارسی که دیوانی سخته و پیراسته و زندگی پرفراز و فرود و سرشار از اندیشه های ناب انسانی و اجتماعی دارند ، شاید تا اندازه ای کاری آسان باشد، ولی دربارۀ سخنورانی همچون : فردوسی، مولوی ، سعدی و حافظ که از قلّه های بلند و استوار شعر و ادب فارسی هستند و دکتر محمّدعلی اسلامی ندوشن آن ها را «چهارسخنگوی وجدان ایرانی» می داند ، نیاز به درنگی در خور و بی باکی شایانی دارد

همه ما می دانیم میان علم نجوم و شبه علم تنجیم که روزگاری علم تلقی می شد ـ البته نه برای همه ـ چه تفاوت فاحشی وجود دارد. اشکال این است که در دوره هایی ـ حتی برخلاف رأی دانشمندان بزرگ دنیای اسلام ـ علم تنجیم اعتباری بیش از علم نجوم داشت.

اطلاعات برجای مانده از شیوه عروض‌نویسی فارسی پیش از حمله مغول محدود است. اگرچه این حمله خانمان‌سوز به نابودی بسیاری از کتابها و نوشته‌های دانشمندان ایرانی انجامید؛ اما از‌بین‌رفتن قسمت عمده کتابهای عروض آن دوره، بیشتر به دلیل منسوخ‌شدن شیوه عروض‌نویسی آن دوران بود.

آن‌چه شیخ الشریعه اصفهانی را از دیگران متمایز می‌کند روحیه قدرتمندانه ضداستعماری اوست که حتی نسبت به استعمارگری در لیبی بی‌تفاوت نبود. شیخ‌الشریعه در حمله متجاوزان روس به شمال ایران و کشتار آزادی خواهان، حمله متفقین به عثمانی و نیز تجاوز نیروهای انگلیسی به عراق و اشغال بصره چندین فتوای جهاد صادر کرد.

در نگاه عطار، فضیل عیاض نمونه ای از عارفی کامل بوده و از خصلت های ارزنده ای برخوردار بوده که سزاوار است کسانی که پای در طریق عرفان و سلوک الی الله می‌گذراند.

به نظر می‌رسد سه دهه فعالیت علمی داود فیرحی را می‌توان در پاسخ به سه پرسش اصلی خلاصه کرد؛ ۱-دولت اسلامی و نظریه حکمرانی در جهان اسلام چگونه شکل گرفته است؟ ۲-فقه دموکراتیک بر پایه چه مفاهیمی استوار است؟ و ۳-در نهایت چگونه می‌توان الهیات جدید برای فقه سیاسی دموکراتیک بنا کرد؟

مساله این است در ایران طی دست‌كم دو دهه اخیر شمار مجلات دانشگاهی و غیردانشگاهی در حوزه تاریخ و فلسفه و علوم دینی چند برابر شده و سالانه صدها مقاله در این حوزه‌ها در مجلات مختلف، برخوردار از روند داوری یا بدون آن منتشر می‌شود.

الحاق حواشی به متن، یکی از انواع تصحیفاتی است که گاه در فرایند رونویسی آثار کهن، در دست‌نوشت‌های آنها اتّفاق افتاده است و موجب غامض و نامفهوم شدن، یا ناراست و ناسازوار گشتن برخی از عبارات آن آثار شده است.

اگر مملکت ما هم بخواهد زنده بماند و در میدان مبارزهء سیاست زبان لااقل از خود دفاع کند، ناچار باید یک "سیاست زبان" داشته باشد.» زیرا اگر از این کار بازماند، و روزگاری زبان دیگری در ایران بر فارسی چیره آید، آن‌گاه، "فاتحه ایران و ایرانی خوانده شده است