اولین ترجمه‌اش را به دور از چشم دیگران و در 10 سالگی انجام می‌دهد. هر چند که با مرگ زودهنگام پدر شانس انتشارش از دست می‌رود. چند سالی می‌گذرد تا شانزده-هفده سالگی‌اش؛ وقتی ترجمه‌اش از «جامه‌پشمین» نوشته «آنری بوردو» در سال 1316 روانه کتابفروشی‌ها می‌شود و نام عظمی عدل را به‌عنوان اولین مترجم زن کشورمان ثبت می‌کند.

مولانا از آن دست شاعرانی است که توانسته فراتر از عصر و جغرافیایش اثرگذاری داشته باشد تا آنجا که تعداد قابل‌توجهی از افراد در فرهنگ‌ها و ادیان مختلف او را متفکر معاصر خود می‌‌دانند. اما چرا؟ چه ویژگی در حکمت مولانا وجود دارد که او را به امروز و اکنون ما پیوند می‌زند؟ چرا بعد از 700 سال هنوز هم از مولانا حرف می‌زنیم؟ مولانا چه نسخه‌ای برای انسان امروز دارد که حتی در غرب هم اثر بخش بوده است.

فلسفه کاربردی، مسائل و رویکردهای آن در حل مسئله، از جمله حوزه‌هایی است که مطالعه و به‌ کارگیری آن به ‌منزله یکی از قدمهای مؤثر در کاربردی‌سازی علوم انسانی، می‌تواند آینده‌ای نوین به روی این حوزه از فلسفه بگشاید. از این ‌روی گفتگو با پرفسور دیوید آرچارد معاون «انجمن فلسفه کاربردی» انگلستان که فیلسوفان بسیاری از کشورهای پایه‌گذارش بوده‌اند، امکان طرح پرسش‌هایی را درباره فلسفه کاربردی مهیا کرد.

هفتمین روز از ماه مهر در تقویم ما برای بزرگداشت بزرگی نام‌گذاری شده، که در نگاه عموم ما، فردی است ناشناخته، که در برهه کوتاهی از تاریخ برای تحول مولانا فرستاده شده و بعد از انجام ماموریتش هم به همان‌جایی که از آن آمده، برگشته است. شمس تبریزی که حتی محققین ادبیات هم اگر به سراغ او رفته‌اند، به سبب ارتباط او با مولانا و به منظور شناخت بیشتر و بهتر مولانا بوده است.

دکتر نصرالله پورجوادی یکی از پرکارترین محققان ایرانی در حوزۀ فلسفه و عرفان اسلامی است. اگرچه موضوع بیشتر آثار او را عرفان و ادبیات عرفانی تشکیل می‌دهد، اما به‌عنوان یکی از مهم‌ترین متخصصان و صاحب‌نظران حوزۀ فلسفۀ اسلامی نیز شناخته می‌شود. از همین‌رو، ارزیابی او از گذشته، وضعیت کنونی و آیندۀ فلسفۀ اسلامی، می‌تواند روشنگر باشد.

هر جامعه‌ای دربردارنده مفاخری است که بواسطه آنها «کسب منزلت» می‌کند. اما اهمیت این مفاخر برای یک جامعه تنها به این جنبه محدود نمی‌شود بلکه افراد یک جامعه نیز پیوسته با تعریف نسبت خود با این مفاخر هویت‌یابی می‌کنند. اما پرسش اصلی این است که چه کسانی می‌توانند مایه فخر یک جامعه شوند؟ به تعبیری، ویژگی مفاخر چیست؟

من در سال ١٣٣٨از دانشسرای عالی تهران، در مقطع لیسانس فارغ‌التحصیل شدم. بلافاصله در كنكور دوره دكترای ادبیات فارسی در دانشگاه تهران شركت كردم. در این كنكور حدود ٢٠ تا ٢٥نفر شركت كرده بودند... 3 نفر قبول شدیم... من بودم و آقای جلیل دوستخواه که اکنون مقیم استرالیا ست و محمدجواد شریعت استاد دانشگاه اصفهان. پس از نامنویسی نوبت به انتخاب واحد رسید. از واحدهایی كه بنده انتخاب كردم، یکی درس دستور زبان فارسی بود. تدریس این درس در دورۀ دكتری بر عهده استاد محترم دكتر محمد معین بود... دوازده، سیزده نفر بیشتر نبودیم كه در این كلاس شركت كردیم...

انجمن صنفی ویراستاران نشست «نخستین حلقه ویرایش در نشر ایران؛ سلسله نشست‌های انتقال تجربه» را چهارشنبه سوم مهرماه با حضور سیروس پرهام، منوچهر انور، فتح‌الله مجتبایی، گلی امامی، علی آل‌داوود، مهشید نونهالی، فریبرز مجیدی و جمعی از پیشکسوتان ترجمه و ویراستاری و علی بهرامیان به عنوان دبیر جلسه در دفتر انتشارات فنی برگزار کرد.

مجموعه «تاریخ و ادبیات ایران» که با تلاش محمد دهقانی در نشر نی منتشر می‌شود، یکی از استوارترین قدم‌ها برای نوشتن تاریخ ادبیات ایران است. تاکنون پانزده مجلد از این مجموعه منتشر شده و چنان که محمد دهقانی، پژوهشگر، نویسنده و مترجم صاحب‌نام ایرانی در این گفت‌وگو بیان می‌کند، برای اتمام فاز اول آن که پنجاه مجلد را شامل می‌شود، ده تا پانزده سال دیگر زمان لازم است.

بیش از هشتاد سال از تدوین فرهنگنامه سعید نفیسی می‌گذرد؛ نخستین دانشنامه‌ای که در کشورمان منطبق بر استانداردهای جهانی و در یک جلد منتشر شد؛ البته بعد از آن شاهد انتشار دانشنامه‌های دیگری هم بودیم که تا پیش از انقلاب دانشنامه «غلامحسین مصاحب» مهم‌ترین آنها بود. حالا بعد از گذشت سال‌ها به همت مؤسسه علمی-فرهنگی «دانش گستر» و به سرپرستی«محمد علی سادات»، «کامران فانی» و «علی رامین» شاهد انتشار دانشنامه دیگری بر اساس دانش روز جهان هستیم

در گستره آواها و نواهای متنوع و رنگارنگ موسیقی اقوام، گونه‌ای ازموسیقی به گوش می‌رسد که قدمت آن حتی به سال‌ها پیش برمی‌گردد؛ آواهایی برخاسته از زاگرس‌نشینان و نغمه‌هایی که از دل کارون شنیده می‌شود. ایل بختیاری از عشایر کهن ایران است و بی‌تردید فرهنگ و هنر آن یکی از غنی‌ترین ذخایر فرهنگی و هنری ایران زمین است.

در دنیای امروز که آموزش به امری عمومی بدل شده، نظام آموزش رسمی از جایگاه مهمی برخوردار شده است. در این فضا باید پرسید که «کارویژه مدارس چه باید باشد؟» از این رو، به سراغ دکتر نعمت‌الله فاضلی، انسان‌شناس و عضو هیأت علمی پژوهشگاه علوم‌انسانی و مطالعات فرهنگی رفتیم او همواره از دغدغه‌مندان آموزش در کشور بوده و از جمله اساتیدی است که در تدوین کتاب «مرگ مدرسه» همکاری داشته است. او در باب اینکه «مدرسه چه باید باشد و چه نباید باشد» نظرات قابل‌تأملی دارد که این مصاحبه را بس خواندنی کرده است.

آندرانیک سیمونی، زبانشناس و عضو هیأت علمی دانشگاه، معتقد است مطالعه ادبیات ارمنستان برای کسی که بخواهد شناختی عمیق از ادبیات فارسی به دست آورد، یک امتیاز است. او شباهت‌های ادبیات دو کشور را حاصل تاریخ و ویژگی مشترک و بعضاً ستم‌هایی می‌داند که همزمان بر دو ملت روا داشته شده است. اهمیت این موضوع و پشت سر گذاشتن روز شعر و ادب فارسی (27 شهریور) را بهانه‌ای قرارداده‌ایم برای گفت‌وگو با دکتر آندرانیک سیمونی درباره پیوندهای تاریخی ادبیات فارسی و ارمنی و ریشه‌هایی که این دو اندوخته پربار را به هم پیوند زده است.

دکتر نصرالله پورجوادی یکی از پرکارترین محققان ایرانی در حوزۀ فلسفه و عرفان اسلامی است. اگرچه موضوع بیشتر آثار او را عرفان و ادبیات عرفانی تشکیل می‌دهد، اما به‌عنوان یکی از مهم‌ترین متخصصان و صاحب‌نظران حوزۀ فلسفۀ اسلامی نیز شناخته می‌شود. از همین‌رو، ارزیابی او از گذشته، وضعیت کنونی و آیندۀ فلسفۀ اسلامی، می‌تواند روشنگر باشد.

گفت‌وگو با یک فیلسوف، آن هم کسی که چهره ماندگار فلسفه ایران معاصر است کار ساده‌ای نیست؛ کسی که در فلسفه، مو سپید کرده و عمری گذرانده است. تحصیلاتش را با طلبگی آغاز کرده و شاید به همین دلیل همیشه ساده و بی‌تکلف است. همانطور هم سخن می‌گوید. به همین‌خاطر وقتی قرار است به دیدار استاد «غلامحسین ابراهیمی‌دینانی» آن هم در کلاس درسش برویم، باید حداقل‌های علم فلسفه را خوب بدانیم.