گفتگو

سنش در قیاس با دیگر ایران شناسان جهان و حتی کشور خودش ایتالیا، به نسبت کم است. اما او در 48 سالگی، آنگاه که از فرهنگ ایران و زبان فارسی سخن می‌گوید، مطالعات عمیقش در این حوزه بر هر متخصص عیان و عمق دانش او در این حوزه آشکار می شود. کسی که از نوجوانی - بر خلاف همسن و سالان دیگرش - سر در کتاب، آن هم نه شعر و رمان، بلکه آثار مرتبط با زبان فارسی و عربی داشته است. «سیمون کریستوفورِتی» (Simone Cristoforetti) که اکنون در گروه مطالعات آسیا و شمال آفریقا در دانشگاه

اسطوره‌های عشق در ایران برای سده‌ها، لیلی و مجنون، خسرو و شیرین، سیاوش و قصه‌هایی از این دست بودند. از جایی به بعد اما گویی این اسطوره‌ها عقب‌نشینی کردند و اسطوره‌های تازه‌ای جای آنها را گرفت که البته تأثیر آنها بر زندگی فرزندان این جامعه بسیار متفاوت بود. در نبود اسطوره‌های وطنی، سیندرلا تبدیل به اسطوره عشق شد؛ دختری زیبا و ظریف به‌سان عروسک که قرار است دل پسر حاکم یا مرد نظامی را ببرد بی‌آنکه لازم باشد عشق را فرابگیرد. شاید تأثیر چنین اسطوره‌های امروزی‌ای باشد که بخش قابل‌توجهی از دختران و حتی پسران جامعه ایرانی بارها و بارها زیر تیغ جراحی می‌روند تا برای طرف مقابل مطلوب‌تر شوند.

از «عرصه عمومی» یا «حوزه عمومی» به عنوان نوعی فضای عمومی سخن به میان می‌آید كه در آن اعضای جامعه قادر هستند از راه رسانه‌های گوناگون نظیر مطبوعات، رسانه‌های الكترونیكی و حتی ارتباط چهره به چهره درباره موضوعات مورد علاقه مشترك به بحث و گفت‌وگو بپردازند و بر اساس این موضوعات، ذهنیت یا عقیده مشتركی را تشكیل دهند؛ یعنی بحثی عقلانی كه در نهایت به توافقی منجر می‌‌شود. یورگن هابرماس نظریه‌پرداز اصلی عرصه عمومی، از آن به عنوان حلقه گمشده در جوامع مدرن یاد می‌كند و معتقد است حوزه عمومی می‌تواند واسطه بین جوامع مدنی و دولت باشد و دولت‌ها را ازنسخه‌پیچی مدرن بازدارد.

علی پایا این پرسش ها که: " چه نوع علمی می‌تواند رهایی بخش باشد؛ علمی که به دنبال شناخت امکان‌هاست و یا علمی که امکان زندگی را بسط می‌دهد. علم چگونه می‌تواند به تاسیسات و تمدن نیانجامد؟" نوعی بدفهمی است. کار برنامه ریزی برای کاوش علمی، امری است مرتبط با وظایف "نهاد علم". این برنامه ریزی را با "علم" نباید یکی گرفت. علم، مجموعه توصیفات و تبیین هایی است که در خصوص جنبه های مختلف واقعیت حاصل می کنیم.

می‌گویند در روابط بین کشورها سخن نهایی را ملت‌ها می‌زنند چرا که مناسبات فرهنگی از اهمیت بیشتری نسبت به مناسبات سیاسی و اقتصادی برخوردار است. پیوند و اشتراکات موجود بین دو ملت ایران و ترکیه آشناترین شاهد مثال برای تصدیق این ادعا است. ارتباطات دوستانه و تبادل فرهنگی این دو ملت آنقدر محکم بوده است که در طول زمان گرچه تحت تأثیر جریاناتی از قبیل درگیری سیاسی و جنگ قرار گرفته اما از هم نگسسته است.

ژاک رانسیر (۱۹۴۰) فیلسوف زنده فرانسوی در سال ۱۹۶۸ تحت توجهات استادش لویی آلتوسر در «خوانش سرمایه» مارکس سهیم شد. در ۱۹۷۴، نخستین کتابش «درس آلتوسر» را منتشر کرد، تحلیلی تاریخی از چپ فرانسه در دهه‌های ۶۰ و ۷۰ میلادی، که در آن مارکسیسم ساختاری استاد خود و نکوهش او از شورش‌های دانشجویی می‌ ۶۸ را به نقد کشید. آلتوسر از پشتیبانی دانشجویان دست کشید بر پایه این دلیل که شورش‌شان تحت هدایت حزب کمونیست فرانسه نبوده است.

حسن لشکری، مولف کتاب «آب و هواشناسی دینامیکی» که در سی و سومین جایزه کتاب سال شایسته تقدیر شناخته شد، گفت: اکنون که این کتاب مورد تایید داوران نکته‌سنج و فهیم قرار گرفته، احساس می‌کنم به هدف خود نائل شده‌ام و در انتقال مفاهیم به زبان ساده و روان موفق بوده‌ام، این جایزه انگیزه‌ام را برای تالیفات مجدد بیشتر می‌کند.

ادبیات پسااستعماری اگر در نقد ادبی امروزی مهاجر بودن نه یک عمل، که یک وضعیت انسانی است، پسااستعمارگرایی است که ریشه‌ها و چگونگی آن را واکاوی می‌کند. امروز فقط اقتصاددانان و سیاست‌مداران نیستند که بر بالین کشورهایی حاضر می‌شوند که از بیماری استعمار رها شده و مستقل شده‌اند؛ پسااستعمارگرایان هم هستند که با کوله‌باری از مفاهیم و اصطلاحات نو «روایت‌های» ملی را تعریف می‌کنند و قصه‌های تازه‌ای می‌گویند.

حمید هادی نژاد متولد صحنه کرمانشاه ۱۳۵۲ است. هادی نژاد نقاشی را با ورود به هنرستان تجسمی پسران تهران و زیر نظر استاد غلامحسین نامی شروع می کند که به تعبیر خود آشنایی با استاد را نقطه عطف فعالیت نقاشانه خود می‌داند.

اشاره: آنچه در پي مي‌آيد، بخش دوم و پاياني گفتگوبا استاد بهشتي است به نقل از ماهنامه اطلاعات حكمت و معرفت.