امام حسین (ع)، بیمارستان

امام حسین (ع)، بیمارستان \bīmārestān-e emām hoseyn\، بیمارستانی علمی ـ آموزشی واقع در خیابان شهید مدنی جنوبی. 
در اوایل دهۀ 1350 ش، «بنگاه حمایت از مادران و نوزادان»، که مؤسسه‌ای خیریه و دولتی به شمار می‌آمد، تصمیم گرفت که با ساخت زایشگاهی 000‘1تختخوابی در تهران، خدمات درمانی، بهداشتی و آموزشی بنگاه را گسترش دهد. به این منظور، 000‘ 43 مـ2 از زمینهای کنار خیابان نظام‌آباد برای ساخت این مرکز درمانی با نام «زایشگاه 25 شهریور» در نظر گرفته شد و کارهای ساختمانی آن آغاز گشت. دو مرکز آموزش بهیاری و مامایی نیز برای این مجموعۀ نوبنیاد بیمارستانی در نظر گرفته شده بود؛ اما کارهای ساختمانی و تجهیز زایشگاه تا 1357 ش، به پایان نرسید و این مرکز چندی پس از انقلاب اسلامی در 1364 ش، با تغییر کاربری آن از زایشگاه به یک مرکز بیمارستانی، به بهره‌برداری رسید. این بیمارستان در زمینی به مساحت حدود 000‘ 93 مـ2، و زیربنـای حـدود 000‘52 مـ2، با 570 تخت مصوب، و 453 تخت فعال از ادغام 3 مرکز درمانی جرجانی، هشتم شهریور و شهید سهامی تأسیس شد و زیر نظر دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی فعالیت خود را رسماً در 1364 ش، آغاز کرد. 
مراجعه‌کنندگان بیمارستان امام حسین (ع)، بیشتر بیمارانی از نواحی جنوبی و شرقی تهران هستند؛ اما امکانات و تجهیزات پیشرفتۀ این بیمارستان باعث شده است تا بیمارانی از دیگر شهرهای کشور نیز به آن مراجعه کنند. 
این مرکز با تخصصهای داخلی، جراحی عمومی، جراحی مغز و اعصاب، قلب و عروق، عفونی، گوارش، زنان و زایمان، اطفال، چشم‌پزشکی، ارتوپدی، روان‌پزشکی، دیالیز، آی‌سی‌یو و نیز بخشهای پاراکلینیکی، از جملۀ بیمارستانهای بزرگ، و از نظر درجه‌بندی، جزو بیمارستانهای درجۀ یک تهران به شمار می‌رود. بیمارستان امام حسین (ع) در 1390 ش، دارای 118 پیراپزشک، 490 پرستار، و 110 پزشک بوده است. 
در دوران هشت‌سالۀ جنگ تحمیلی، بخشی از مجروحان که در میان آنها شماری نیز مصدومان شیمیایی بودند، به این بیمارستان اعزام می‌شدند. ازاین‌رو، در این بیمارستان مرکز تخصصی‌ای برای مصدومان شیمیایی و اعصاب و روان راه‌اندازی شد. 
درمانگاه این مرکز که در ساختمان اصلی و در طبقۀ همکف جای دارد، از واحدهای جراحی مغز و اعصاب، داخلی اعصاب، قلب و عروق، جراحی عروق، گوارش، داخلی، جراحی عمومی، چشم‌پزشکی، ارتوپدی، زنان و زایمان، روان‌پزشکی، روان‌پزشکی اطفال، کلینیک درد، کلیه و مجاری ادرار اطفال و نوزادان تشکیل شده است. 
بخش پاراکلینیک این بیمارستان نیز دارای قسمتهای آنژیوگرافی قلب، سیتی‌اسکن، رادیولوژی، سونوگرافی، اکوکاردیـوگرافـی، هولتـرمانیتـورینگ قلبـی، الکتـرو ـ کاردیوگرافی (نوار قلبی)، الکترومیوگرافی (نوار عصب و عضله)، اندوسکپی، اسپیرومتری ـ تست ریه و پزشکی هسته‌ای است. 
فعالیتهای آموزشی این بیمارستان برحسب نوع به دو گروه برنامه‌های آموزشی عمومی، و اختصاصی تقسیم می‌شوند. کتابخانۀ بیمارستان امام حسین (ع) در 1364 ش، همراه با تأسیس این بیمارستان گشایش یافت. این کتابخانه با 222 مـ2 مساحت، در 1390 ش، دارای حدود 000‘6 نسخه کتاب به زبانهای فارسی و انگلیسی، و 75 عنوان نشریات علمی به زبانهای اروپایی، و 12 عنوان به زبان فارسی و همچنین 400‘2 عنوان پایان‌نامۀ دانشجویی بوده است. قرائت‌خانۀ این کتابخانه گنجایش 45 مراجعه‌کننده را دارد. 
در سال 1384 ش، ساختمان جدیدی در قسمت شمال شرقی بیمارستان امام حسین (ع) جهت انجام امور رادیوتراپی تأسیس، و کلیۀ تجهیزات رادیوتراپی از مرکز درمانی جرجانی سابق به آن انتقال یافت. بخش دیالیز این مرکز نیز همین سال، راه‌اندازی شد. یک سال بعد، بخش پزشکی هسته‌ای و دستگاه شتاب‌دهنده و دستگاه طراحی درمان سه‌بعدی در مجموعۀ رادیوتراپی ـ انکولوژی این بیمارستان به بهره‌برداری رسید. راه‌اندازی مرکز تحقیقات روان‌پزشکی و علوم رفتاری، و راه‌اندازی مرکز تحقیقات سرطان با حضور استادان باتجربه از دیگر اقدامات این مرکز در سال 1385 ش بوده است. 
از جملۀ کارهای مهم بیمارستان امام حسین (ع)، افتتاح سامانۀ مدیریت درمان سرطان پستان و تجویز هرسپتین، افتتاح واحد آزمایشگاه حیوانات، و برگزاری دورۀ آموزشی کمکهای اولیه و پدافند غیرعامل در سال 1390 ش، بوده است. 

مآخذ

بیمـارستان امام حسین (ع) (مل‍‌ )؛ «تحولات بنگاه حمایت مـادران و نوزادان»، بـازار خاورمیانه، تهران، 1351 ش، شم‍ 176؛ منصوری، بهنام (معاونت آموزشی بیمارستان امام حسین)، گفت‌وگو با مؤلف؛ نیز:

Ehmc, www.ehmc.ir.
امیرحسین فاطمی