آهنگرها، کوچه

آهنگرها، کوچه \kūče-ye āhangarhā\، کوچه‌ای واقع در محدودۀ «تابع محلۀ چاله‌میدان» در تهران عهد ناصری.
در «نقشۀ نجم‌الدوله» از تهران، که در 1309 ق/ 1892 م، به چاپ رسیده است، کوچۀ آهنگرها به‌شکل حرف L در جهت شمال به جنوب، در جانب شمال غربی محلۀ «بیرون دروازۀ شاهزاده عبدالعظیم»، مقابل دکاکین و کاروان‌سراهای سید اسماعیل صراف جانمایی شده است (نک‍ : اطلس ... ، 82-83).
کوچۀ آهنگرها از جانب شمال، از خیابان خندق دروازۀ حضرت عبدالعظیم آغاز می‌شود؛ سپس، به‌سمت جنوب پیش می‌رود و در ادامه، به یک پیچ می‌رسد و از اینجا، به جانب شرق امتداد می‌یابد و به کوچۀ کاشیها محدود می‌شود (نک‍ : همان، 83). کوچۀ آهنگرها از جملۀ کوچه‌های واقع در جنوب محل سابق حصار شاه‌تهماسبی است که به گمان قوی، پس از تخریب حصار شاه‌تهماسبی در سالهای پس از 1284 ق شکل گرفته‌اند. کوچۀ آهنگرها مطابق با نقشه‌های کنونی شهر تهران (1396 ش) به همان شکل گذشته باقی مانده، و از شمال به خیابان مولوی محدود است که در فاصلۀ نزدیکی با چهارراه مولوی (محل سابق دروازۀ شاهزاده عبدالعظیم) در غرب قرار دارد و انتهای آن به کوچۀ سید ابراهیم کریمی (کوچۀ کاشیها در «نقشۀ نجم‌الدوله») می‌رسد. نام کوچۀ آهنگرها نیز امروزه به کوچۀ راد تغییر یافته است (نقشه ... ).

مآخذ

اطلس تهران قدیم؛ نقشۀ تهران.

امیرحسین مرادخانی