آب

آب، ماه پنجم در تقویم سریانی و هشتم در تقویم خورشیدی كشورهای عربی (برابر تقویم میلادی)، برابر با ماه اوتِ (اوغُسطُس) فرنگی. این ماه سی و یك روز دارد و پس از تَموز و پیش از اَیلول است. این كلمه ریشۀ سامی دارد و صورت قدیم‌تر آن «اَبو»ست (هیستینگز، 3 / 74). بیرونی آن را آب، اَب و اوب ضبط كرده است ( آثار، 141، 282، 300). در سال عرفی یهودیان، آب ماه یازدهم (بیرونی، التفهیم، 230) و در سال دینی آنان ماه پنجم به‌شمار می‌رود كه دارای 30 روز و برابر ژوئیه ـ اوت فرنگی است. «آب» در تقویمهای یهودی ماه اندوه و سوكواری است و چون به عقیدۀ یهودیان در آغاز این ماه هارون برادر موسى درگذشته است آن روز را روزه می‌دارند. در روز نهم این ماه بود كه به فرمان خدا بسیاری از آنهایی كه از مصر بیرون آمده بودند، از ورود به سرزمین موعود ممنوع شدند. همچنین یهودیان ویران شدن بیت‌المقدس را برای بار اول و دوم در این ماه می‌دانند (بیرونی، آثار، 282). «آب» در ادبیات فارسی غالباً یكی از ماههای تابستان به‌شمار آمده است.

مآخذ

بیرونی، ابوریحان، الآثار الباقیة، به كوشش ادوارد زاخائو، لایپزیگ، 1923م؛ همو، التفهیم، به كوشش جلال‌الدین همایی، تهران، 1318ش؛ لغت‌نامه دهخدا؛ هیستینگز، ذیل Calender.

احمد تفضلی