اشپمان

اشپمان \ešpemān\، هانس (1869- 1941م / 1248- 1320 ش)، رویان‌شناس (جنین‌شناس) آلمانی، برندۀ «جایزۀ نوبل در پزشکی یا فیزیولوژی» در 1935 م، برای کشف آنچه امروزه القاء رویانی می‌نامیم و عبارت است از اثرِ بخشهای گوناگون رویان بر رشد گروههای مختلف یاخته‌ها در ایجاد بافتها و اندامهایی ویژه.
اشپمان که در آغاز، دانشجوی پزشکی بود، از دانشگاههای هایدلبرگ، مونیخ و ورتسبورگ، در رشته‌های جانورشناسی، گیاه‌شنـاسی و فیزیک فارغ‌التحصیل شد. او چندین سال در مؤسسه‌های گوناگون به تدریس و پژوهش پرداخت و از 1919 تا 1935 م، دارای کرسی استادی جانورشناسی در دانشگاه فرایبورگ بود.
عقیدۀ او دربارۀ پدیدۀ القاء برپایۀ پژوهش او دربارۀ مراحل آغازینِ رشد سمندر آبی در سراسر طول عمر خود بود. کارهای او نشان داد که در نخستین مرحله‌ها، سرنوشت بخشهای رویانی و نقش نهایی آنها، برخلاف تصور رایج در آن زمان، هنوز مشخص نشده است، چنان‌که اگر قطعه‌ای از بافت پوستِ فرضی برداشته، و در ناحیه‌ای که بافت عصبی فرضی قرار دارد، پیوند زده شود، این قطعه به‌‌شکل بافت عصبی درمی‌آید، نه پوست. این یافته‌ها نه‌تنها فرایندهای طبیعی رشد را روشن ساخت، بلکه منشأ ناهنجاریهای مادرزادی را نیز آشکار کرد. اشپمان نتایج پژوهشهای خود را در کتاب «رشد و القاء رویانی» (1936 م) به‌طور خلاصه آورده است.

مآخذ

 Americana, 2006; Britannica, 2010; Encarta, 2008.

بخش علوم پزشکی