خاموش یزدی

خاموشِ یَزْدی، علی ترجمان یزدی (د 1379 ق/ 1959 م نجف) سرایندۀ مثنویهای حماسی ـ آیینی (مذهبی) در سرگذشت خاندان پیغمبر (ص). وی در میبد یزد زاده شد، در کربلا بالید و بیشترین سالیان زندگانی را در نجف سپری کرد. از آغاز جوانی 65 سال را در دفتر نمایندگی (کنسولگری) ایران در شهرهای نجف، کربلا، بغداد و عماره به کارمندی گذراند. خاموش یزدی به تازی، ترکی، کردی و هندی نیز شعر می‌گفت و زبان فرانسه هم می‌دانست (آستان ... ، 9/ 93-94؛ آقابزرگ، 4/ 390). 
آثار منظوم وی اینها ست: فاطمی‌نامه، حدیث کساء، خلافت‌نامۀ حیدری، الخلافة الحسنیة، شهنشاه‌نامۀ حسینی، مختارنامه، قریب‌الفرج، نیز دیوانهای رباعی، غزل ( گنج پنهان) و قصیده (بهجة الاحباب، مخزن العرفان)، انجمن‌نامۀ خسروی (آستان، 7(1)/ 323-325، 9/ 93-95، 119-121، 198-201، 206، 335- 336؛ آقابزرگ، 13/ 22، 18/ 236، 19/ 262، 20/ 244؛ مرکزی، 11/ 2375؛ منزوی، خطی، 4/ 3191، فهرستواره، 3/ 1637- 1638). 

مآخذ

آستان قدس، فهرست؛ آقابزرگ، الذریعه؛ مرکزی، خطی؛ منزوی، خطی؛ همو، فهرستواره.

بابک بنازادۀ اردبیلی