اسمالت

اِسمالِت \ [e]smālet\ ، تُبایِس جرج (1721-1771م/ 1133-1185ق)، داستان‌نویس و هجونویس اسکاتلندی. او در خانواده‌ای حقوق‌دان، نظامی، از نظر سیاسی محافظه‌کار و پرِسبیتِری‌مذهب در اسکاتلند زاده شد. در دانشگاه گلاسگو به تحصیل در رشتۀ پزشکی مشغول شد، اما در 1739م تحصیلات خود را رها کرد، در نیروی دریایی به‌عنوان دستیار جراح استخدام شد و از 1744م در لندن به جراحی پرداخت. او پس از شکست شورشیان اسکاتلند در 1746م، معروف‌ترین شعرش را با نام «اشکهای اسکاتلند» سرود. 

«ماجراهای رادِریک رَندِم» (1748م)، که نخستین اثر داستانی اسمالت به شیوۀ پیکارِسک بود، وی را به شهرت رساند. او سرانجام در 1750م تحصیلات خود را در پزشکی به پایان رساند، اما موفقیتهایش در داستان‌نویسی، به‌ویژه در «ماجراهای پِرِگرین پیکِل» (1751م) و «ماجراهای فردیناند، کُنت فَذِم» (1753م)، چنان بود که جراحی را یکسره رها کرد و به نویسندگی پرداخت. «سفر هامفری کلینکِر» (1771م)، که در جریان دو سال اقامت اسمالت در ایتالیا نوشته شد، بهترین اثر داستانی اوست که در شمار آثار کلاسیک ادبی قرار گرفته است. 
اسمالت چند شاهکار ادبی را هم به انگلیسی ترجمه کرد، ازجمله دُن کیشوت، نوشتۀ سِروانتِس، شماری از آثار وُلتِر، و داستان پرماجرا و پرطرف‌دار سرگذشت ژیل بلاس، اثر لوساژ، که از شاهکارهای اسلوب پیکارسک در داستان‌نویسی است. او همچنین سرویراستار مجموعۀ مفصلی با عنوان «تاریخ عمومی» بود و مطالب مربوط به چند کشور اروپایی را در این مجموعه، خود تألیف کرد. مدتی هم سردبیری نشریه‌ای را به عهده داشت. 
اسمالت را با داستان‌نویسان معروف هم‌روزگارش، مانند سَمیوئِل ریچِردسِن و هِـنری فیلدینگ، برابر نمی‌دانند، اما آهنگ حرکت، کشش ماجرا، شور و نشاط صحنه‌های کمدی، و وصف زندۀ شخصیتهای خنده‌داری که با هنر داستان‌نویسی او به‌خوبی نشان داده شده‌اند، جایگاه ویژه‌ای در ادبیات انگلیسی به او بخشیده است. تأثیر روحیۀ طنز و هزّالی او بر چارلز دیکِنز محسوس است. مجموعۀ آثارش تاکنون یکجا مدون و منتشر نشده، اما نامه‌هایش را لوییس نَپ در 1949م منتشر کرده است. 

مآخذ

CE, 6th edition; EA, 2006; EB, 2010; ME, 2009.
بخش ادبیات جهان