اسلوونیایی، زبان

اِسلووِنیایی، زبانِ \ zabān-e [e]sloveniyāyi\ (در اسلوونیایی: اِسلووِنشچینا)، از زبانهای اسلاوی جنوبی (نک‍ : ه‍ د، اسلاوی، زبانهایِ) که با الفبای لاتین نوشته می‌شود و در اسلوونی (ه‍ م) و بخشهای مجاور آن در اتریش و ایتالیا به آن سخن می‌گویند. این زبان تنوع گویشیِ چشمگیری دارد، به‌گونه‌ای که برخی پژوهندگان تا حدود 50 گویش را در این زبان برشمرده‌اند. 
اگرچه نخستین نمونۀ مکتوب زبان اسلوونیایی را در دست‌نوشته‌های فرایزینگ (مربوط به حدود 1000م) یافته‌اند، این زبان تا هنگام جنبش اصلاح دینی که طی آن، پرتستانها کتاب مقدس را به اسلوونیایی ترجمه کردند و رساله‌هایشان را به آن نوشتند، صورت مکتوب نداشت. در اواخر سدۀ 18م، ترجمۀ کاتولیکی کتاب مقدس هم به این زبان صورت گرفت و پس از آن، طی نخستین سالهای سدۀ 19م، چندین دستور زبان اسلوونیایی به چاپ رسید؛ به‌گونه‌ای که در نیمۀ سدۀ 19م، زبان مکتوب اسلونیاییِ معیار به‌کار می‌رفت. 
زبان اسلوونیایی با همسایۀ شرقی خود، زبان صربی ـ کرواتی، که در فاصلۀ سده‌های 7 تا 9م از آن جدا شد، ارتباطی نزدیک دارد. تحول گویشهای اسلوونیایی شرقی به گویش کایکاویِ زبان صربی ـ کرواتی به‌تدریج صورت گرفته است. 
اسم در زبان اسلوونیایی شش حالت دارد: نهادی، اضافی، برایی، رایی، بایی و دری. حالتهای بایی و دری تنها با حروف اضافۀ پیشایند به کار برده می‌شوند. در این زبان، همۀ اسمها، ضمایر، صفات، و افعال دارای سه شمار مفرد، مثنى و جمع‌اند. 

مآخذ

EB, 2010 (under «Slovene language»); ME, 2008 (under »Slovenian language»). 
بخش زبان‌شناسی