اسکات

اِسکات \ [e]skāt\ ، سِر جُرج گیلبِرت (1811- 1878م/ 1226- 1295ق)، معمار انگلیسی. او یکی از پرکارترین و نیز موفق‌ترین نمایندگان سبک «احیای گوتیک» در دورۀ ملکه ویکتوریا بود و بناهای گوتیک بسیاری را نیز بازسازی کرد.
اسکات در باکینگِم‌شِر زاده‌ شد و نزد معماری از اهالی لندن ‌به شاگردی پرداخت. او در 1838م نخستین کلیسای خود را طراحی کرد، ولی هنرآموزی واقعی‌اش با مطالعۀ آثار پیوجین دربارۀ معماری سده‌های میانه آغاز شد که نخستین ثمرۀ آن، طراحی بنای یادبود شهید (1841م) در آکسفرد بود. او همچنین به مطالعۀ الگوهای معماری گوتیک فرانسوی، آلمانی و البته انگلیسی پرداخت و در آثار خود از آنها تقلید کرد.
اسکات در 1844م در مسابقۀ طراحی کلیسای قدیس نیکُلای در هامبورگ، با طرحی برگرفته از سبک گوتیک آلمان در سدۀ 14م، برنده شد. این کلیسا، که ساختش از 1845 تا 1880م به درازا کشید، در جنگ جهانی دوم آسیب فراوان دید و تنها، برج آن برجا ماند. طراحی این کلیسا کار حرفه‌ای اسکات را رونق بخشید و برایش شهرتی بین‌المللی به ارمغان آورد. 
بنای یادبود شاهزاده اَلبرت (1863-1872م)، واقع در هاید پارک لندن، و هتل بزرگ میدلَند (ساخته‌شده در ح 1872م، که سپس هتل سِنت پَنکرِس نامیده شد)، در کنار ایستگاه سنت پنکرس در لندن، از نامدارترین آثار اسکات به‌شمار می‌روند. از آنجا که اسکات سازمان‌دهنده و مدیر بزرگ‌ترین دفتر معماری انگلستان در آن زمان بود، طراحیهای شخص او را به‌سختی می‌توان بازشناخت. 
آوازۀ اسکات بیشتر به پرکاری‌اش، به‌ویژه در مرمت و بازسازی بناها و کلیساهای قدیمی، برمی‌گردد. او کار خود را با بازسازی کلیسای جامع ایلی (1847م) و کلیسای وِست‌مینستِر اَبی، که بعدها در آنجا به خاک سپرده شد، آغاز کرد و طی 40 سال، کار ساخت یا بازسازی نزدیک به 850 بنا، دربرگیرندۀ 500 کلیسا، 39 کلیسای جامع و دِیر، و 25 دانشگاه و کالج را به انجام رساند.
بازسازی کلیساها و دیرهای فراموش‌شدۀ قرون وسطایی، به‌عنوان یکی از وجوه احیای سبک گوتیک، در سدۀ 19م نیز موضوعی بحث‌انگیز بود؛ از این رو، بازسازی بناهای تاریخی مشهوری مانند کلیساهای جامع ایلی، سالزبِری و لیچ‌فیلد، و کلیسای وست‌مینستر ابی به دست اسکات موافقان و مخالفان بسیاری داشته است. 

اسکات در 1872م، پس از تکمیل کردن بنای یادبود شاهزاده اَلبرت، عنوان سِر دریافت کرد. او شیفتۀ معماری سده‌های میانه بود و این احساسش در چند کتابی که دربارۀ معماری نوشته، آشکار است. پسر و نوۀ او نیز هردو معمار بودند که دومی نامدارتر است. 
سِر جایلز گیلبِرت اسکات (1880-1960م/ 1259-1338ش)، نوۀ سر جرج گیلبرت اسکات، یکی از معماران برجستۀ انگلیسی میان دو جنگ جهانی بود که ساختمانهای بسیاری را به سبکی التقاطی از شیوه‌های تاریخیِ ساده‌شده، موسوم به سبک سنت‌گرایی سدۀ 20م، پدید آورد. او می‌کوشید بر شکاف عمیق میان سنت‌گرایی و مدرنیسم پل بزند. 
جایلز در لندن زاده شد. او نیز همانند پدربزرگش، در اصل، کلیساساز بود. جایلز در 1903م، هنگامی که تنها 23 سال داشت و هنوز کارآموز بود، در مسابقۀ طراحی کلیسای جامع اَنگلیکَن در لیورپول شرکت کرد و برنده شد. این رویداد شهرت بسیاری برایش به ارمغان آورد و پس از تقدیس این کلیسا در 1924م، به او لقب سِر داده شد. کلیسای جامع انگلیکن لیورپول اثری برجسته به سبک گوتیک مدرن است که تکمیل آن تا دهۀ 1980م به درازا کشید.

 کتابخانۀ جدید کِیمبریج (گشایش در 1934م)، کتابخانۀ جدید بادلیَن (1940م) در آکسفرد، پل واتِرلو بر رود تِمز در لندن، و یادمانهایی برای جنگ از آثار مهم اوست. 
سِر جایلز گیلبرت اسکات همچنین طراح باجه‌های تلفن همگانی سرخ‌رنگ در بریتانیاست که از 1936م تا کنون به کار رفته‌اند و اکنون از نمادهای این کشور به‌شمار می‌روند.

مآخذ

CE, 6th edition; DA (under «Scott(ii))»; EA, 2006; EB, (under «Scott, Sir George Gilbert», «Scott, Sir Giles Gilbert», «Albert Memorial»); GLE ; OCA. 
بخش هنر و معماری جهان