استین، الفرد

اُستین \ o(ā)stin\ ، اَلـفـرِد (1835- 1913م/ 1251- 1331ق)، شاعر و روزنامه‌نگار انگلیسی. او جانشین لُرد تِنیسِن در مقام ملک‌الشعرای انگلستان شد. 
استین در لیدز زاده شد و پس از تحصیل حقوق در دانشگاه لندن، به وکالت پرداخت. او خیلی زود حرفۀ وکالت را رها کرد و به نویسندگی روی آورد. نخستین مجموعۀ موفق اشعار او، با نام «فصل»، در 1864م انتشار یافت. استین در 1867م به نویسندگی در استاندارد، بانفوذترین روزنامۀ لندن در آن زمان، پرداخت. او 4 سال پس از مرگ لرد تنیسن، در 1896م عنوان ملک‌الشعرای انگلستان را به دست آورد و این عنوان را تا پایان زندگی حفظ کرد. 
شعر استین نمونۀ اشتیاق به زبانی پیچیده و دشوار، و ادبیات احساساتی مبتذل در عصر ویکتوریاست. بهترین اثر او را «باغی که دوست دارم» (1894م) می‌شناسند. 

مآخذ

CE, 6th edition; EA, 2006; EB, 1986; ME, 2008.
بخش ادبیات جهان