استرولس

اِسترُوِلس \ [e]st[e]rovels\ ، اِستِین (1871- 1969م/ 1250- 1348ش)، نام مستعارِ فرانک لاتُر، داستان‌نویس بلژیکی. آثار او از شاهکارهای نثر فلانْدْری به شمار می‌رود. 
گیدو خِزِله (روحانی و شاعر بلژیکی و داییِ استرولس) استعداد ادبی او را کشف کرد. استرولس طی مدت 15 سال که در روستایی به نانوایی اشتغال داشت، زبانهای آلمانی، انگلیسی، دانمارکی و تا حدودی روسی را آموخت و پس از 1892م نخستین داستانهایش را نگاشت. در این داستانها تأثیر تقدیرباوری روسی دیده می‌شود. 
استرولس با گاهنامۀ «امروز و فردا» همکاری می‌کرد و در 1899م با انتشار نخستین مجموعۀ داستانهایش، «راه زندگی»، به شهرت رسید. در 1905م در دهکده‌ای سکونت گزید و وقتش را صرف داستان‌نویسی کرد. 
استرولس موضوع داستانهایش را از زندگی مردم دهکده‌های دورافتادۀ جنوب غربی فلاندر می‌گرفت. او هر منطقه را با استفادۀ دقیق از لهجه و فرهنگ‌عامۀ مردمانش وصف می‌کرد؛ اما کارش صرفاً رویدادنگاری نبود. قوۀ تخیل، حساسیت به حال‌وهوای داستان، و غنای زبانی او مشاهدات دقیقش را بیش‌ازپیش پرمایه می‌کرد. استرولس جهانی آفرید که در آن، طبیعت نیرویی همیشه حاضر است، طبیعتی که با قدرتی شهودی، همانند قدرت وان گوگِ نقاش، وصف می‌شود. 
استرولس در بهترین آثارش استاد شخصیت‌پردازی، به‌ویژه بازنمایی کارگران مزارع و کشاورزانی بوده است که پیوسته با زمین و با سرنوشتشان می‌جنگند؛ «راه دراز» (1902م) و شاهکارش، «مزرعۀ کتان» (1907م)، در زمرۀ این آثارند. نثر او که سبکی حماسی و درعین‌حال، غنایی دارد، با مضمونهای آثارش کاملاً هماهنگ، و از بهترین نثرهای زمان خود است. مجموعۀ کامل آثار استرولس در 4 جلد به چاپ رسیده (1971-1973م)، و زندگینامۀ خودنوشتش در 1966م منتشر شده است. 

مآخذ

CE, 6th edition; EA, 2006; EB, 2008.
بخش ادبیات جهان