استاف، لئوپلد

اِستاف \ [e]stāf\ ، لئـوپُـلـد (1878-1957م/ 1257-1336ش)، شاعر لهستانی. او که با جنبش لهستان جوان در پایان سدۀ 19م پیوند داشت، از شاعران تأثیرگذار لهستان به شمار می‌رود.
استاف در شهر لِمبرگ (لیِویو کنونی در اوکراین) زاده شد که در آن زمان جزو امپراتوری اتریش بود. تحصیلاتش را در همین شهر به پایان برد. سپس به کراکوف نقل‌مکان کرد که در آن زمان (دهۀ 1890م)، مرکز ادبیات لهستانی بود. در آنجا با نمایندگان جنبش لهستان جوان آشنایی نزدیک یافت. او در «رؤیای قدرت» (1901م) نشان داد که به پشت‌سرگذاشتن سنت ادبی رو به انحطاط دهۀ گذشته گرایش دارد. 
استاف مدتی دراز را در فرانسه، ایتالیا و دیگر کشورهای اروپای غربی گذراند. او در آثارش از اندیشه‌های نیچه، نویسندگان نوگرای فرانسه، و نیز سنت عرفان مسیحی تأثیر پذیرفته است. از مهم‌ترین مجموعه‌های شعرش می‌توان «سوراخ سوزن» (1927م) و «شاخه‌های بید» (1954م) را نام برد. این آثار عمیقاً از تفکری فلسفی متأثرند و از لحاظ صورت و محتوا در نهایت کمال سروده شده‌اند؛ به همین سبب، استاف بر شعر معاصر لهستان نفوذ آشکار دارد.
استاف چند نمایشنامه نیز نوشته و چند اثر را از لئوناردو داوینچی، نیچه و د‘آنونتسیو به لهستانی ترجمه کرده است.

مآخذ

EB, 2008; GLE ; MEL.
بخش ادبیات جهان