آسانسیون

آسانْسیون [āsānsiyon] (در انگلیسی: اِسِنشِن)، جزیره‌ای متعلق بـه بریتانیـا در اقیانوس اطلس جنوبی که88 کمـ 2 وسعت دارد و به مستعمرۀ سِنت هلن (سِنت هلنا)، واقع در 1100 کیلومتری جنوب شرقی آن وابسته است. به جز در بلندیهای گرین ماونتِین (کوه سبز) به ارتفاع 859 متر که میوه و سبزی کشت، و دام پرورش داده می‌شود، بیشتر سطح جزیره پوشیده از بقایای دهانه‌ها، و جریان وسیع گدازه‌های آتش‌فشانی است. این جزیره فاقد جریان سطحی است، هرچند در آبگیرهای بازمانده از سدۀ 19م، واقع در گرین ماونتین، مقداری آب شیرین به دست می‌آید، اما دستگاههای آب شیرین‌کن تأمین‌کنندۀ اصلی آب آشامیدنی جزیره به شمار می‌روند. سواحل ماسه‌ای جزیره که فاقد حفاظ آبسنگهای مرجانی است، در معرض خیزابهای شدید اقیانوسی قرار دارد، اما در عین حال، محلی مناسب برای تخم‌گذاری لاک‌پشتهای سبز است که در سطح جهانی با خطر انقراض روبه‌رو هستند.
این جزیره در 1501م و در روز عید عروج مسیح1، توسط دریانوردی پرتغالی کشف شد، اما تا 1815م خالی از سکنه بود. در این سال، نیروی دریایی بریتانیا در آنجا مستقر شد تا مانع از فرار ناپلئون از سنت هلن شود. اقتصاد جزیره متکی بر تسهیلات و تأسیسات ارتباط مخابراتی است که در اختیار شرکت مخابرات کابلی و بی‌سیم، بنگاه سخن پراکنی بریتانیا (بی‌بی‌سی)، ادارۀ ملی هوانوردی و فضای ایالات متحده (ناسا)، نیروی هوایی ایالات متحده، نیروی هوایی سلطنتی (بریتانیا) و سازمانهای اطلاعاتی بریتانیا و ایالات متحده قرار دارد. حدود نیمی از جمعیت جزیره را کارگران قراردادی سِنت هلنی تشکیل می‌دهند و بقیۀ ساکنان، به‌جز حدود 200 نفر آمریکایی، تبعۀ بریتانیا هستند. پایگاه هوایی وایْدِوِیک که در جنگ جهانی دوم توسط آمریکاییها ساخته شد، در پیروزی بریتانیا در جنگ جزایر فالکلند در 1982م نقشی اساسی داشت. امکان سفر به آسانسیون محدود است، البته قایقهای بادبانی خصوصی با مجوز مدیر جزیره، می‌توانند به مدت 3 روز در آنجا توقف کنند. مرکز جزیره سکونتگاه جُرج‌تاون است که بنابر برآورد 2007م، 502 تن جمعیت دارد. 
جمع‍ ‌(‌‌برآورد 2007م): 003،1 تن.    (105)