اژیه

اُژیه [ožiye]، (گیوم ـ ویکتور ـ ) اِمیل (1820- 1889م/ 1235-1307ق)، نمایشنامه‌نویس مشهور فرانسوی که با نوشتن نمایشنامه‌های کمدی، فضایل زندگی طبقۀ متوسط در دوران امپراتوری دوم را می‌ستود و با دومای پسر و ویکتوریَن ساردو بر صحنۀ تئاتر فرانسه مسلط شد. وی در نمایشنامۀ منظوم خود، گابریِل (1849م) که هدف آموزشی دارد، بر این باور رمانتیک که شهوت حقی الاهی است، می‌تازد و در «ازدواج اُلَمپ» (1855م)با تصور اینکه می‌توان با عشق، روسپی را اصلاح کرد، چنان‌که در «بانوی گلهای کامِلیا» اثر دوما آمده است، مخالفت می‌کند. 

اژیه که اخلاق‌گرایی سازش‌ناپذیر، و هوادار سنت ازدواج‌بود،در کتاب«ماده‌شیرهای تیره‌روز»(1858م)، زنا را به ریشخند گرفت و ریشۀ شر را در آز دید. مشهورترین نمایشنامۀ او، «داماد آقای پواریه»(1854م) با همکاری ژول ساندو نوشته شده است و از آمیزش طبقۀ متوسط جدید و توانگر با اشرافی که ثروتشان را از دست داده بودند، دفاع می‌کند.     (112)