ازانام

اُزانام [ozānām]، آنتـوان فرِدِریک (1813-1853م\ 1233-1269ق) مورخ، حقوق‌دان و عالم فرانسوی و بنیادگذار «انجمن سَن وَنسان دو پُل». وی زمانی که در مدرسۀ کاتولیکی لیون تحصیل می‌کرد، دستخوش نوعی «بحران شک» شد، ولی از راه تجربه، به ایمان عمیق به مذهب کاتولیک، و نیز ضرورت دینیِ نیکوکاری دست یافت. ازانام هنگامی که برای تحصیل علم حقوق به پاریس رفت، با رهبران رستاخیز مذهب کاتولیک در فرانسه آشنا شد.
در 1833م او و همدرسانش در دانشگاه سُربُن «جمعیت خیریه»ای برای کمک به مستمندان تشکیل دادند. دو سال بعد، این گروه با نام «انجمن سن ونسان دو پل» با مقررات خود رسمیت یافت که اکنون به پاس اقدامهای نیکوکارانه‌اش سخت مورد احترام است. این انجمن پیش از مرگ ازانام، در 29 کشور حدود دو هزار مرکز داشت.

ازانام به سبب مقاله‌های درخشانش در حقوق، ادب، تاریخ و عقاید اجتماعی نیز معروف بود. از جملۀ مهم‌ترین آثار او ست: «دانته و فلسفۀ کاتولیک در سدۀ سیزدهم» (1845م)، «شاعران فرانسیسی در ایتالیای سدۀ سیزدهم» (1852م) که مجموعه‌ای است از شعر قدیم فرانسیسی، و «تمدن مسیحی در میان فرانکها» (1849م).
شهرت ازانام به سبب پافشاری او در تعمیم کارهای خیریه به غیرکاتولیکها و کشورهای دیگر بود، اعتقادی که در آن زمان نامتعارف می‌نمود. او کاتولیکها را به ایفای نقشی در ایجاد حکومت دمکرات تشویق کرد و نظریه‌پرداز روشن‌بینی در زمینۀ اصلاحات اجتماعی باقی ماند، هرچند هم با سوءاستفاده از تجارت آزاد و لیبرالیسم اقتصادی مخالف بود و هم با هرگونه توسل به سوسیالیسم. بیانات او در مورد آموزۀ اجتماعی مذهب کاتولیک در هنگام تدریس حقوق تجارت در لیون، از نظر استناد به اصول آیینی، منادی منشور عام پاپ لئوی سیزدهم به نام «اندر باب چیزهای تازه» (1891م) بود. در 1923م تقاضا شد که ازانام از سوی کلیسا «اِسعاد» شود.    (100)