اریک سرخ

اِریکِ سُرْخ [erīk-e sorx] (در نروژی: اِیریک راوده)؛ لقب اریک تُروالْدْسُن نـروژی (اشـ اواخر سدۀ 10م)، بنیـان‌گذار نخستین مهاجرنشین اروپایی در گروئنلند (ح 986م/ 376ق) و پدر لِیف اریکسُن، یکی از نخستین اروپاییانی که به آمریکای شمالی رسید. اریک در کودکی همراه پدرش تروالد که به جرم آدم‌کشی تبعید شده بود، به ایسلند باختری رفت. او که در جوانی به اریک سرخ ملقب شده بود، در حدود سال 980م از ایسلند تبعید شد و تصمیم گرفت به غرب (گروئنلند) برود، اما به علت یخهای شناور نتوانست به کرانۀ شرقی آنجا برسد. او دماغۀ جنوبی گروئنلند را دور زد و در ناحیه‌ای نزدیک یولیانِهُئب اقامت کرد. او در این تبعید سه ساله توانست جزیرۀ خرس (دیسگوی امروزی) را کشف کند.
اریک در 986م به ایسلند بازگشت. گزارشهای او از آن سرزمین سبب شد علاقه‌مندان بسیاری در سفر اکتشافی بعدی به او بپیوندند. آنان در گروئنلند مهاجرنشینی برپا کردند که بعداً «مهاجرنشین شرقی» نام گرفت و تا سال 1000م نزدیک به هزار نفر اسکاندیناویایی در آن اقامت گزیده بودند. اما بیماری واگیرداری در1002م جمعیت را بسیار کاهش‌داد. این مهاجرنشین که در «ساگای اریک» از آن یاد شده است، کم‌کم از میان رفت، ولی مهاجرنشینهای دیگر نروژی در گروئنلند تشکیل شدند که ارتباطشان را تا سدۀ 15م با نروژ حفظ کردند.    (100)