آرونگ سینگکانگ

آرونْگْ‌سینْگْکانْگ[ārūng sīngkāng] (ح1700-1765م/ 1112- 1179ق)، اشراف‌زاده‌ای از قوم بوگیس که مردمش را در جنوب سولاوِسی(سِلِب جزیره‌ای در مجمع‌الجزایر اندونزی، متحد ساخت و دولتی پدید آورد که بیش‌از یک سده در برابر هلندیان ایستاد. 
آرونگ سینگکانگ در جوانی به بُرنئو تبعید شد و در آنجا پیروانی گردآورد و در 1737م به زادگاهش، واجو بازگشت و زمام حکومت آن را به دست گرفت. او بُنه، دیگر دولت بوگیسی را هم شکست داد و فدراسیون بوگیسی را که واجو در رأس آن قرار داشت، به وجود‌ آورد. وی در فوریۀ 1739م جنگ با هلند را در ماکاسار آغاز کرد، اما وقتی بخشی از سپاهش او را ترک گفتند، شکست خورد. با این همه، پاتک هلندیان در واجو ناکام ماند و واجو استقلالش را تا بیش از 100 سال حفظ کرد. آرونگ سینگکانگ در 1754م، پس از کشمکشی داخلی از مسند قدرت برکنار شد.     (100)