اروپا، کمیسیون

اُروپا، کُمیسْیون [komīsyo(ū)n-e orūpā]، یا کمیسیون اروپایی، شاخه‌ای از نهاد اداره کنندۀ «اتحادیۀ اروپا» (ه‍ م) که دارای قدرت اجرایی و برخی اختیارات قانون‌گذاری است (تأسیـس 1967م/ 1346ش). مقـر کمیسیـون در بروکسـل است. 3‌ سازمان تشکیل دهندۀ نهادی که در آن زمان «جامعۀ اروپا» (ای سی) خوانده می‌شد، به طور رسمی درهم ادغام شدند و کمیسیون اروپایی را تشکیل دادند.کمیسیون اروپایی دارای 30 عضو است: دو عضو از سوی هر یک از 5 کشور بزرگ اتحادیۀ اروپا و یک عضو از سوی هر یک از کشورهای اتحادیه.
اعضای این کمیسیون با توافق کشورهای عضو اتحادیه، برای دوره‌ای 4 ساله انتخاب می‌شوند. یکی از اعضای کمیسیون به عنوان رئیس، و 6 تن نیز به عنوان نایب رئیس آن برگزیده می‌شوند. شمار کارکنان اداری‌کمیسیون بسیار است و به 24‌هزار می‌رسد. آنها در کمیته‌ها و ادارات متعدد آن مشغول به کارند. کمیسیون به مفاد پیمانهای اتحادیۀ اروپا جامۀ عمل می‌پوشاند و مجری مقررات شورای اتحادیۀ اروپاست.
کمیسیون در هماهنگی با هدف پیمانهای بنیادگذاری اتحادیۀ اروپا، به طور ویژه به اجرای سیاستهای اتحادیه در زمینۀ اقتصاد می‌پردازد، اما به طور فزاینده‌ای به امور زیست محیطی، خارجی و امنیتی نیز پرداخته است. لایحه‌های قانونی پیشنهاد شده از سوی این کمیسیون باید برای بررسی و اصلاح به پارلمان اروپا، و برای تصویب به شورای اتحادیۀ اروپا فرستاده شود.
در زمان ریاست ژاک دُلُر بر کمیسیون اروپا (1985- 1995م)، این کمیسیون قانون اروپای واحد (1987م) و پیمان اتحادیۀ اروپا (1992م؛ نیز معروف به پیمان ماستریخت) را پیشنهاد کرد که هر دو آنها زمینۀ گسترشی چشمگیر را در اختیارات اتحادیۀ اروپا فراهم آورد.
در 1995م، ژاک سانتۀ بلژیکی به ریاست کمیسیون رسید. در 1999م، هم‌زمان با مطرح شدن اتهامهایی دربارۀ سوء مدیریت مالی، فساد، تدلیس و پارتی‌بازی در کمیسیون، همۀ اعضای آن کناره‌گیری کردند و اندکی بعد در همان سال، اعضای تازه‌ای به ریاست رُمانو پرُدیِ ایتالیایی به جای آنان انتخاب شدند.

 در 2004م، ژوزه مانوئل بارّوزو از پرتغال جانشین پردی شد.
(191)