آروالو

آرِوالو [ārevālo]، خـوان خـوسـه (1904- 1990م/ 1283- 1369ش)،رئیس‌جمهور گواتمالا(1945-1951م)که سیاست‌خارجی ملی‌گرایانۀ نیرومندی در پیش گرفت، در داخل کشور نهضتهای کارگری را تقویت‌کرد و دست به اصلاحات اجتماعی وسیعی زد.
آروالو در دانشگاه گواتمالا و دانشگاه لاپلاتای آرژانتین تحصیل کرد و موفق به کسب درجۀ دکتری شد. او در1936م مدتی وزیر آموزش و پرورش گواتمالا شد. سپس به آرژانتین بازگشت و سمتهای دانشگاهی گوناگونی را برعهده گرفت. او پس از کودتای 20 اکتبر1944، در انتخاباتی که برای نخستین‌بار در تاریخ گواتمالا صورت گرفت و سازمانهای کارگری در آن نقش مؤثری داشتند، به ریاست جمهوری انتخاب شد و 85٪ آراء را به دست آورد. 

 سیاستهای آروالو به‌طور روزافزون مورد توجه کارگران شهری و روستایی‌بود. دردوران زمامداری‌او نظام تأمین‌اجتماعی به وجود آمد، قانون کار تدوین شد و برنامه‌های وسیعی برای آموزش و پرورش، بهداشت و جاده‌سازی آغاز گردید. او آزادی بیان و مطبوعات را مجاز اعلام کرد. بر مبنای سیاست ملی و انقلابی‌اش کشمکش بر سر بِلیز را با بریتانیا از سر گرفت و در 1951م به سمت سفیر سیار انتخاب شد. او در دوران خدمتش از شناسایی دولتهای سوموزا در نیکاراگوئا، فرانکو در اسپانیا و تروخیو در دمینیکن خودداری کرد. در1963م که سرهنگ اِنریکه پِرالتا حکومت را دردست‌گرفت، مانع از شرکت وی در انتخابات ریاست‌جمهوری شد. 
آروالو مؤلف یکی از کثیرالانتشارترین کتابها به نام «کوسه‌ماهی و ماهیهای ساردین» (1961م) است که در آن سلطۀ ایالات متحده بر کشورهای آمریکای لاتین را تقبیح می‌کند. او از 1970 تا 1972م سفیر کشورش در فرانسه بود.     (100)