ارماناریک

اِرْماناریک [ermānārīk] (د مـیان سالـهـای 370-376م)، شاه اُسْتروگوتها یا گوتهای شرقی، فرمانروای امپراتوری وسیعی در اوکراین. گرچه مرزهای دقیق قلمرو او معلوم نیست، ولی پیدا ست که این قلمرو تا ماندابهای پریپِت، میان‌رودهای دُن و دنیِستِر امتداد داشته است.
تنها واقعیات مسلم دربارۀ ارماناریک این است که کارهای بزرگش موجب وحشت همسایگانش شد و چون از پایداری در برابر هونها که در دهۀ 370م قلمروش را اشغال کرده بودند، ناکام شده بود، دست به خودکشی زد. از آن پس، سلطنت او منقرض شد و مردمش برای قریب 75 سال مطیع هونها شدند.
ارماناریک از دیرباز موضوع روایتهای مردمی بود. به گفتۀ یُردانِس، مورخ سدۀ 6م ارماناریک زنی به نام سونیلدا را به مرگ محکوم کرد و فرمان داد او را با بستن به دو اسب وحشی شقه کنند، چون شوهرش خائنانه از خدمت شاه گریخته بود. پس از آن، دو برادر آن زن به نامهای ساروس و آمیوس، ارماناریک را به سختی مجروح کردند. شکلهای گوناگون این افسانه بر ادبیات ژرمنی در سده‌های میانه، از جمله ادبیات ژرمنی انگلستان و اسکاندیناوی، تأثیر عمیقی داشت. در گویشها و آثار مؤلفان مختلف نام ارماناریک به صورتهای متفاوتی آمده است: آمیانوس مارکِلینوس(که دفتر 31 از تاریخ او مأخذ اصلی دربارۀ کارهای ارماناریک است) نام او را به صورت اِرمِنْریکوس، یردانس به شکل هِـرماناریکوس، نویسندگان نورس به صورت یورمونْرِکْر، و نوشته‌های آنگلوساکسونی به صورت اِئورْمِنریک آورده‌اند.    (100)