ارلینگسن

اِرْلینْگْسُن [erlīngson]، ثورْسْتِین (1858-1914م/ 1275-1332ق)، شاعر ایسلندی که آثار هجوآمیز و انقلابی‌اش، همواره با انسانیت ویژۀ او تلطیف شده است.

 ارلینگسن دهقان‌زاده بود. در دانشگاه کپنهاگ، 13 سال را به مطالعۀ زبان‌شناسی و زبان نورسی باستان گذراند، اما مدرکی نگرفت. او در فقر زیست و سرانجام به عنوان روزنامه‌نگار محلی به ایسلند بازگشت؛ در رِیْکیاویک ساکن شد و زندگی نویسندگی خود را با آموزش خصوصی به دشواری تأمین کرد. هنگامی که رژیم دانمارک مصائب بسیار بر ایسلندیها تحمیل کرد، ارلینگسن هم از لحاظ مذهبی و هم از نظر غیرمذهبی بر ضد این وضع شورید؛ اما او اساساً شاعری آرام بود.
دو مجموعۀ شعرش عبارت‌اند از «خارها» (1897م) و «سوگند» (1913م). «خارها» مجموعه‌ای از غزلهای عاشقانه و طنزهای سیاسی اوست. «سوگند» شعر عاشقانۀ سوگناکی دربارۀ دختر سرکش اسقفی در سدۀ 17م است که از معشوقی که ناگزیر از او دست کشیده است، کودک نامشروعی به دنیا می‌آورد.    (112)