ارم

اُرْم [orm]، نیز معروف به اُرْمین (اش‍ ح 1200م/ 596ق)، کشیش آوگوستینی و مؤلف یکی از قدیم‌ترین موعظه‌نامه‌های منظوم به زبان انگلیسی میانه در باب انجیل که آن را اُرمولوم نامید، «زیرا اُرم آن را ساخت». این کتاب (که براساس شواهد زبان‌شناختی مربوط به ح 1200م است) اهمیت ادبی ناچیزی دارد، ولی برای زبان‌شناسان دارای ارزش بسیار است، چون ارم ــ که پیداست می‌خواست تعلیمات صحیح مقتبس از آثار گـرگوریوس کبیر، بید و آلفریک را تـرویج کند ــ رسم‌الخطی خاص و بسیار یکدست برپایۀ اصول آوایی ابداع کرد. مثلاً در آن، طول حرفهای صدادار با تکرار حرف بی‌صدا پس از مصوت کوتاه در یک هجای بسته (مختوم به حرف بی‌صدا) نشان داده می‌شود و صداهایی را که در خط آنگلو ـ سِلتی یا «خط جزیره‌ای» انگلیسی قدیم تنها با یک علامت نشان داده می‌شد، با 3 نشانۀ مختلف متمایز می‌سازد.    (100)