ارش

اَرْش [arš]، اصطلاحی پر کاربرد در ابواب گوناگون فقه و نیز حقوق، به‌ویژه در مباحث دیات و بیع. وجه مشترک کاربردهای ارش، مالی است که باید برای جبران خسارتی پرداخت گردد. ارش در مبحث دیات عبارت از مالی است که در جروح و جنایات خفیف‌تر از قتل باید پرداخت، و از این‌رو، اصطلاحی اخص از دیه است. در مبحث بیع برخی فقها نظر بر این دارند که اگر مشتری عیبی در کالا یافت، می‌تواند کالا را نگه دارد و مطالبۀ مالی به عنوان مابه‌التفاوت و خسارت عیب کند که این همان ارش است.* 

مآخذ

ابن اثیر، مبارک، النهایة، به کوشش طاهر احمد زاوی و محمود محمد طناحی، قاهره، 1383ق/ 1963م؛ انصاری، مرتضى، المکاسب، تبریز، 1375ق؛ بسطامی، علی، الحدود و الاحکام الفقهیة، به کوشش عادل احمد عبدالموجود و علی محمد معوض، بیروت، 1411ق/ 1991م؛ جرجانی، علی، التعریفات، قاهره، 1306ق؛ طوسی، محمد، الخلاف، قم،1411ق؛ فیومی، احمد، المصباح المنیر، قاهره، 1347ق/ 1929م؛ قدوری، احمد، «مختصر»، همراه اللباب غنیمی میدانی، به‌کوشش محمد محیی‌الدین عبدالحمید، قاهره، 1383ق/ 1963م؛ موسوعة جمال عبدالناصر، قاهره، 1390ق.   

 بخش فقه، علوم قرآنی و حدیث