ارسوف

اَرْسوف [arsūf]، یا اُرسوف، شهری کهن در ساحل دریای مدیترانه، در نزدیکی روستای الحرم کنونی و در 15 کیلومتری شمال یافا. بنای این شهر را به کنعانیان نسبت می‌دهند. در اواخر سدۀ 13ق‌م ساکنان جزایر دریای اژه بر ارسوف تسلط یافتند. در زمان تسلط ایرانیها بر فلسطین در حدود 350ق‌م، ارسوف جزو اراضی صور بود. در سدۀ 1ق/ 7م، مسلمانان ارسوف را نیز همچون دیگر شهرهای فلسطین تصرف کردند و در آن مستقر شدند و از آن پس، این شهر مورد توجه بسیار قرار گرفت و در زمرۀ اردوگاههای مهم نظامی مسلمانان درآمد.
ارسوف در دورۀ عباسیان از جملۀ مراکز تجاری منطقه محسوب می‌شد. رومیان به منظور پیش‌گیری از خطر حمله، در آنجا قلعه‌ای مستحکم بنا کردند و اطراف شهر را حصار کشیدند. ارسوف در جنگهای صلیبی نقش برجسته‌ای به نفع مسلمانان داشت، اما سرانجام به دست صلیبیان سقوط کرد و اهالی آن شهر را ترک کردند. 
وجود جنگلها و دشتهای حاصل‌خیز و چراگاههای فراوان در اطراف ارسوف سبب گردید تا به مرور زمان مردم بار دیگر در حوالی آن سکنا گزینند، اما خود شهر پس از ویران شدن به دست بیبرس، دیگر روی آبادانی ندید.
امروزه بر خرابه‌های ارسوف شهرک یهودی‌نشین رشف بنا شده است.*

مآخذ

اطلس تاریخ الاسلام، به‌کوشش حسین مؤنس، قاهره، 1407ق/ 1987م؛ دباغ، مصطفى ‌مراد، بلادنا‌ فلسطین، الخلیل، 1394ق/ 1974م؛ دیب، فرج‌الله صالح، معجم‌معانی و اصول و اسماء المدن و القری الفلسطینیة، بیروت، 1991م؛ رانسیمان، استیون، تاریخ جنگهای صلیبی، ترجمۀ منوچهر کاشف، تهران، 1360ش؛ رشاد، محمد، جنگهای صلیبی، تهران،1351ش؛ مقبل، فهمی توفیق، الفاطمیون و الصلیبیون، بیروت، الدار الجامعیه؛ مقدسی، محمد، احسن التقاسیم، به کوشش دخویه، لیدن، 1906م؛ موسو‌عۀ عام؛ نیز:    

EI2; Judaica.
مریم صادقی