اردمان

اِرْدْمان [erdmān]، کورت (1901-1964م/ 1280-1343ش)، استاد تاریخ هنر و باستان‌شناسی (مایر، VIII/ 88). او تحصیلات عالی خود را در 1919م در دانشگاه هامبورگ، شهر محل تولدش، در رشتۀ زبان و ادبیات آلمانی آغاز کرد و سپس در رشتۀ تاریخ هنر در دانشگاه ماربورگ و هامبورگ به تحصیل خود ادامه داد (اتینگهاوزن، 253). اردمان رسالۀ خود را تحت عنوان «قوس، یک بررسی در تاریخ معماری» در 1927م به پایان رساند و موفق به اخذ درجۀ دکتری شد (همانجا).
اردمان در همان سال به عنوان دستیار پژوهشی در بخش هنر اسلامی موزۀدولتی برلین آغاز به‌کار کرد. او از 1938م به مدت 3 سال استاد دانشگاه فوآد اول در قاهره بود و سپس از 1941 تا 1944م استاد هنر و باستان‌شناسی ایران در دانشگاه الکساندر فن هومبولت برلین بود. اردمان در 1944م متصدی موزۀ برلین، و در 1948م استاد افتخاری دانشگاه هامبورگ شد و پس از آن از 1949 تا 1951م استاد دانشگاه بن بود. او از 1951 تا 1958م سمت استادی تاریخ هنر اسلامی و ترک دانشگاه استانبول را داشت (اصلان‌آپا، 9). از مشاغل دیگر اردمان ریاست بخش هنر اسلامی کلیۀ موزه‌های دولتی آلمان بود. تعداد مقالات کوتاه و مفصل و کتابهای اردمان بالغ بر 450 اثر می‌شود.
تحقیقات اصلی او در سه زمینه است: 1. تاریخ هنر فرش شرق؛ 2. تاریخ هنر اسلامی و ترک؛ 3. تاریخ هنر ساسانی. کتابهای معروف او اینهاست: «هنر ایران در عهد ساسانی»، «هنر اسلامی»، «کاروانسراهای آناتولی در قرن 13م»، «ابن بی‌بی به عنوان یک منبع تاریخ هنر اسلامی» (اتینگهاوزن، 255 ff.).

مآخذ 

Aslanapa, O. and R. Naumann, introd. Forschungen zur Kunst Asiens, Istanbul, 1969; Ettinghausen, R., «Nachrufe Kurt Erdmann», Der Islam, Berlin, 1965, vol. XLI; Meyer.
زهره صادقی