آراستیه

آراسْتْیه [ārāstya]، یا آراستی، آراسپی، اَراستای، عموی زردشت (قس: یوستی، 20). در اوستا تنها یک‌بار در فروردین ـ یشت به این نام برمی‌خوریم (بارتولمه، 335). در اینجا فروهر میدیوماه، پسر آراستیه در مقام نخستین کسی که به گفتار و آموزش زردشت گوش فرا داد، ستوده می‌شود. در بندهش هندی و بندهش ایرانی، پیترسپ را دو پسر است: یکی پوروشسپ، پدر زردشت و دیگری آراسپه (آراسپی)، پدر میدیوماه. میدیوماه(پسرعموی زردشت)به‌هنگام دین آوردن او در ایرانویج نخستین کسی است که به او می‌گرود (بندهش، TD2، 235؛ بندهش هندی، 119؛ نیز نک‍ : بهار، 40؛ اشپیگل، I/688, 693).
به گزارش «گزیده‌های زادسپرم»، وقتی زردشت در 30 سالگی در نیستان بیشه‌ای دین خویش آشکار کرد، میدیوماه، پسر اَراستای به او گروید (ص 238, 246). در بندهش، ترجمۀ یوستی (ص 45) این نام به شکل آراستی آمده است. 

مآخذ

بندهش هندی، ترجمۀ رقیه بهزادی، تهران، 1368ش؛ بهار، مهرداد، واژه‌نامۀ بندهش، تهران، 1345ش؛ نیز: 

Anthologie de Zādspram, tr. Ph. Gignoux and A. Tafazzoli, Paris, 1993; Bartholomae, Ch., Altiranisches Wörterbuch, Berlin, 1961; The Bûndahishn, TD2, ed. T. D. Anklesaria, Bombay, 1908; Der Bundehesh, tr. F. Justi, Leipzig, 1868; Justi, F., Iranisches Namenbuch, Hildesheim, 1963; Spiegel, Fr., Erânische Alterthumskunde, Leipzig, 1871. 
پرویز رجبی