اذنل

اُ‘ذُنِل [ozonel]، لئوپُلدو (1809-1867م/1223-1284ق)، سپاهی و دولتمرد اسپانیایی‌که در شورشهای نظامی 1843 و1854م نقش مهمی داشت. او از 1856 تا 1866م،‌3‌بار حکومت اسپانیا را در دست گرفت و حامی ملکه ایزابل دوم (سل‍ 1833-1868م) بود. اُ‘ذنل در جریان نخستین جنگ کارلوسیان (1833-1839م) که مدعی جانشینی سلطنت اسپانیا بودند، شهرت و اعتبار یافت. او در 1840م به فرمان نایب‌السلطنه که به خودکامگی حکومت می‌کرد، به فرانسه تبعید شد، ولی 3 سال بعد برای کمک به برانداختن وی به اسپانیا بازگشت. 
اُ‘ذنل از 1844 تا 1848م فرماندهی نظامی کل کوبا را برعهده گرفت. او با رهبری شورش نظامی 1854م به وزارت جنگ رسید و در ژوئیۀ 1856حکومت را در دست گرفت. نخستین حکومت وی تا اکتبر همان سال دوام یافت، ولی از 1858تا 1863م بار دیگر قدرت را به دست آورد. 
اُ‘ذنل در جنگ مراکش (1859-1860م) شخصاً نیروهای اعزامی را فرماندهی کرد و بعدها لقب دوک گرفت. وی باردیگر در 1865- 1866م مدت کوتاهی نخست وزیر شد، ولی در 1866م ناچار به سرکوب دوقیام شد. سرانجام با مرگ او ملکه یکی از نیرومندترین متحدانش را از دست داد و یک سال بعد از سلطنت برکنار شد.     (100)