پانی پتی، ثناءالله
مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی
چهارشنبه 21 خرداد 1399
https://cgie.org.ir/fa/article/229374/پانی-پتی،-ثناءالله
چهارشنبه 10 اردیبهشت 1404
چاپ شده
13
پانیْ پَتی، ثناءالله، قاضی محمد ثناءالله پانی پتی عثمانی (1143-1225ق / 1730-1810م)، صوفی برجستۀ طریقۀ مجددی نقشبندی، عالم و فقیه حنفی شبه قاره. زادگاه و موطن او پانی پت، در نزدیكی دهلی بود و نسب وی با 12 واسطه به شیخ جلالالدین چشتی صابری پانیپتی (د 765ق / 1364م)، ملقب به كبیرالاولیاء، و از جانب او به عثمان بن عَفّان میرسید و نسب عثمانی او نیز از همینروست. ثناءالله از خردسالی استعدادی درخشان داشت و در 7 سالگی حافظ قرآن بود. وی در نوجوانی زبان عربی را فرا گرفت، سپس به دهلی رفت و نزد ولیالله بن عبدالرحیم عمری ــ شاه ولیالله محدث دهلوی (د 1176 ق / 1762 م) ــ فقه وحدیث آموخت و در 18سالگی در فقه و اصول كارآمد گردید و چنان در این علوم چیره شد كه شاه عبدالعزیزبن ولیالله دهلوی او را «بیهقی وقت» نامید (غلامسرور، 1 / 689؛ عبدالحی، نزهة...، 7 / 113؛ مجددی، 83؛ رحمانعلی، 38). وی همچنین در جوانی به سلوك و تصوف روی آورد و نخست به شیخ محمد عابد لاهوری سنّامی (د 1160ق / 1747م) دست ارادت داد و به سفارش همو پس از وفات وی به مریدی نزد میرزا مظهر جان جانان (د 1195ق / 1781م) رفت. ثناءالله كه به ارشاد شیخ خود بیشتر اوقاتش را به ذكر و مراقبه و قرائت قرآن میگذرانید، در مدتی كوتاه به مراتب بلندی رسید. میرزا مظهر به ثناءالله علاقۀ بسیار داشت و او را به دلیل جدیت در سلوك، دیانت و تقوا «علم الهدی» لقب داد و خلیفۀ خود گردانید (غلامسرور، نیز عبدالحی، همانجاها؛ مجددی، 83-84). ثناءالله آنگاه به پانیپت بازگشت و در آنجا چندی منصب قضا و حل اختلافات میان مردم را برعهده گرفت و به همین سبب به قاضی نیز نامبردار شد (همو، 85؛ اردو ... ، 6 / 1033). وی از گرایش مردم زادگاهش به تشیع ناخرسند بود و آن را انحراف از صراط مستقیم میانگاشت و به این منظور كتاب سیف المسلول را در رد عقاید شیعه تألیف كرد (رضوی، II / 68). ثناءاللهدر پانی پت درگذشت و درهمانجا به خاك سپردهشد (عبدالحی، همان، 7 / 114؛ رحمانعلی، همانجا).
وی دارای تألیفات متعددی است كه برخی از آنها به صورت نسخۀ خطی است و برخی دیگر به چاپ رسیدهاند. آثار او به ترتیب موضوع اینهاست:
1. ا. ارشادالطالبین، به فارسی در 5 مقام و هر مقام شامل چند فصل كه به موضوعاتی چون ولایت، ناقصان، مرشدان، آداب ترقی و حصول، و مراتب قرب الهی میپردازد (منزوی، خطی مشترك، 3/1240؛ نوشاهی، 1/111؛ مشار، 2/278). 2. معرفت شیخ كامل، به فارسی (منزوی، خطی، 2/ 1398). 3. محبوب العارفین، به فارسی (مشار، 2/280)، 4. رساله در مسئلۀ سماع و وحدت وجود ( اردو، 6/1034). 5. حواشی بر المقالة المرضیهة (الوضیهة) فی النصیحة والوصیة، كه وصیتنامۀ اخلاقی شاه ولیالله دهلوی است و ثناءالله بر وصایای سوم، چهارم، پنجم و هفتم آن شروحی به فارسی نوشته است (منزوی، خطی مشترك، 4/2463-2464؛ نوشاهی، 1/99-100؛ راهی، 33).
1. حقیقة (حقوق) الاسلام، به فارسی و در 7 قسم، دربارۀ حقالله و حقوق گروههای مختلف مردم بر یكدیگر است (منزوی، فهرستواره...، 6/432؛ راهی، 16؛ مشار، 2/279). 2. الاخذ بالأقوی، كه در آن مسائل را همراه با مآخذ، دلائل و آراء ائمۀ چهارگانۀ اهل سنت بیان كرده است (نک : عبدالحی، همان، 7/113؛ الثقافة...، 112). 3. مالابُدّمنه، در فقه حنفی، به نظم فارسی و در 9 كتاب و یك خاتمه كه از كتابهای درسی متداول در شبه قاره است (منزوی، خطی مشترك، 14/701-703؛ مشار، 1/280؛ راهی، 22). 4. رساله در حرمت غنا، به فارسی. 5. رساله در حرمت متعه. 6. رساله در عُشر و خراج (نک : عبدالحی، نزهة، 7/114، الثقافة، 222؛ مشار، رحمانعلی، همانجاها).
1. تفسیر مظهری، به زبان عربی در 7 جلد كه حاوی مباحثی در فقه با گرایش حنفی و نیز تصوف است و در آن از تفاسیر معروف قدما نظیر طبری، بغوی و بیضاوی، و نیز آثار ابن اسحاق، كلبی، ابن كیسان، اخفش زمخشری و فیروزآبادی بهرۀ بسیار گرفته شده است. مؤلف این تفسیر را پس از مرگ شیخ خود، میرزا مظهر و به یاد و نام او تألیف كرده است (عبدالحی، همان، 166؛ اردو، 6/1033؛ رحمانعلی، 38؛ GAL, S, II/54). 2. جواهرالقرآن، كه درخصوص اشارات قرآنی است (نک : اردو، 6/1033). 3. حلیة النبی، به فارسی (منزوی، فهرستواره، 3/1625). 4. شرح دعای حزب البحر، به فارسی كه در آن اجازهنامۀ قرائت مؤلف از شیخ خود تا شیخ شاذلی آمده است (همو، خطی مشترك، 14/845؛ عبدالحی، همان، 206). 5. فضایل نماز (منزوی، همان، 3/1746). 6. ترجمۀ تذكرةالموتی والقبور، كه ترجمۀ فارسی كتاب جلالالدین سیوطی است. 7. تذكرةالمعاد ( قیامتنامه)به فارسی كه بجز باب اول ــ كه خود آن را تألیف كرده ــ برگزیدهای از كتاب سیوطی با عنوان البدور السافرۀ فی امور الآخرة است و در 5 باب تنظیم شده است (نوشاهی، 1 / 50-51؛ منزوی، همان، 2 / 1063-1064؛ مشار، 1 / 279؛ راهی، 30، 386).
نجمالهدایة، به فارسی كه به روش پرسش و پاسخ و با گرایش صوفیانه به موضوع فرق اسلامی پرداخته است (منزوی، همان، 2/1198؛ فهرست...، 153). 2. فایدۀ جلیله، در رد تصوف و فلسفه (نک : منزوی، همان، 3/1723). 3. سیف المسلول (شمشیر آخته)، به فارسی و در رد تشیع كه از لحاظ شناخت حیات فكری ـ اجتماعی شیعیان هند در قرن 13 ق/ 19 م مورد توجه محققان قرار گرفته است (رضوی، همانجا؛ عبدالحی، نزهة، همانجا، الثقافة، 222). 4. رسالۀ احقاق، به فارسی كه در پاسخ به اعتراضها و اشكالهای شیخ عبدالحق محدث دهلوی بر مجدد الف ثانی نوشته شده است (منزوی، همان، 3 / 1479).
دو كتاب دیگر نیز به فارسی از وی یاد كردهاند: شهاب ثاقب، ( فهرست، 2/157؛ اكرام، 649؛ تاریخ ... ، 3/297)، و وصیتنامه، كه آن را در 80 سالگی خطاب به خانواده و دوستان خود نوشته است (نوشاهی، 1 / 989؛ راهی، 45).
اردو دائرةالمعارف اسلامیه، لاهور، 1962م؛ اكرام، محمد، رود كوثر، لاهور، 1986م؛ تاریخ ادبیات مسلمانان پاكستان و هند، لاهور، 1972م؛ راهی، اختر، ترجمههای متون فارسی به زبانهای پاكستانی، اسلامآباد، 1986 م؛ رحمانعلی، محمد عبدالشكور، تذكرۀ علمای هند، لكهنو، 1332 ق / 1914 م؛ عبدالحی، الثقافة الاسلامیة فی الهند، دمشق، 1403ق / 1983م؛ همو، نزهةالخواطر، حیدرآباد دكن، 1378ق / 1959م؛ غلامسرور لاهوری، خزینة الاصفیاء، كانپور، 1894م؛ فهرست نسخههای خطی فارسی كتابخانۀ ندوةالعلماء لكهنو، دهلینو، 1365ش؛ مجددی، عبدالله، مقامات مظهریه، استانبول، 1986م؛ مشار، خانبابا، مؤلفین كتب چاپی فارسی و عربی، تهران، 1340ش؛ منزوی، خطی؛ همو، خطی مشترك؛ همو، فهرستوارۀ كتابهای فارسی، تهران، 1376ش؛ نوشاهی، عارف، فهرست كتابهای چاپ سنگی و كمیاب كتابخانه گنجبخش، اسلامآباد، 1365ش؛ نیز:
GAL, S; Rizvi, A. A., A Socio-Intellectual History of the Isnāʿp Asharī Sh’ıs in India, Canberra, 1986.
محسن خالقی
کاربر گرامی برای ثبت نظر لطفا ثبت نام کنید.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید