ابن عماد، ابوالعباس

اِبْنِ عِماد، ابوالعباس احمد بن عماد بن يوسف اَقْفَهْسی (750-808ق / 1349-1405م)، فقيه شافعی مصری. اقفهسی نسبت به قريۀ اقفهس در مصر است. ابن عماد از كسانی چون جمال‌الدين اسنوی، سراج‌الدين بلقينی، زين‌الدين عراقی، ابن صائغ و جمال‌الدين باجی علم آموخت (سخاوی، 2 / 47- 48؛ ابن قاضی شهبه، 4 / 15). ابن حجر عسقلانی، رشيدی و برهان‌الدين محدث حلب از شاگردان او بوده‌اند (ابن حجر، 5 / 315؛ سخاوی، 2 / 49).
آثار چاپ شدۀ او اينهاست: 1. آداب الاكل (بيروت، 1986م)، كه عنوان نسخۀ خطی آن، المنظومة العمادية فی آداب الاكل و الشرب و النوم است؛ 2. القول التام فی احكام المأموم و الامام (قاهره، 1322ق)؛ 3. كشف الاسرار عما خفی علی (عن فهم) الافكار، كه با شرح ابوعلی احمد ازهری در اسكندريه (1315ق) چاپ شده است؛ 4. منظومة فی المعفوّات، كه شروح متعددی دارد (نك‍ : GAL,S, II / 110-111) و با شرح فتح الجواد از احمد بن حمزه و نيز حاشيۀ آن شرح با عنوان بلوغ المراد از حسين بن سليمان رشيدی در مصر (1286، 1298 و 1321ق) به چاپ رسيده است .
آثار خطی وی در فهرستها (GAL, S; GAL, II / 114-116، همانجا) و آثار يافت نشدۀ او در الضوء سخاوی (2 / 48-49) آمده است.

مآخذ

ابن حجر عسقلانی، احمدبن علی، انباء الغمر، حيدرآباد دكن، 1392ق / 1972م؛ ابن قاضی شهبه، احمد، طبقات الشافعية، حيدرآباد دكن، 1400ق / 1980م؛ سخاوی، محمدبن عبدالرحمن، الضوء اللامع، قاهره، 1354ق؛ نيز:

GAL; GAL, S.

احمد بادکوبه هزاوه