اخبار

فاطمه صدرعاملی، همسر مرحوم صادق طباطبایی می‌گوید: دکتر طباطبایی خود به مناسبت‌های از مجلدات بیشتر مجموعه خاطرات خود صحبت کرده است، اما ما بجز همان سه جلد منتشر شده، خبری از دیگر مجلدات و محتوای آنها نداریم. صدرعاملی همچنین اشاره کرد که مرحوم طباطبایی به دیگر انقلابیون توصیه می‌کرد تا خاطرات خود از دوران مبارزه را بنویسند.

امام به حذف هیچ جریانی راضی نبود دکتر صادق طباطبایی چهره‌ای نام آشنا در تاریخ انقلاب اسلامی بود که خود از خانواده‌ای روحانی با نسبت‌های خانوادگی نزدیک با امام خمینی(ره) رهبر و بنیانگذار جمهوری اسلامی برآمده بود. براساس این نسبت‌ها وی از عنفوان جوانی در کوران و کانون مبارزات منجر به انقلاب اسلامی قرار داشت و چشم و گوش به وقایع آن سپرده بود. همه این ویژگی‌ها وی را راوی روایت‌های بکر و منحصر به فردی معرفی می‌کرد که نمی‌توان از کنار خاطراتش که با دانش سیاسی و تجربه حضور در تشکیلات متعدد دانشجویی در پیش از انقلاب، همچنین ارتباط مستمر با رهبران انقلاب داشته، به سادگی عبور کرد.

شهریورماه سال ١٣٥٧ است. چند روزی در آن ایام، امام‌موسی‌صدر و خانواده در خانه ما، در بوخوم، یکی از شهرهای غرب آلمان، بودند. حضور امام‌موسی‌صدر در منزلمان به زندگی‌مان نور و نیرو می‌بخشید. برنامه سفر به لیبی پیش‌رویشان بود و پس از اقامت کوتاهی در آلمان به لبنان بازگشتند تا با هم‌سفران خود عازم لیبی شوند. قرار بود طباطبایی هم در این سفر همراه آنها باشد، ولی به دلیل کار زیاد، از این سفر و همراهی امام بازماند. جزئیات سفر؛ ساعت و روز آن را طباطبایی می‌دانست.

پیامبر اکرم(ص) و ائمه هدی(ع)، به اعتقاد ما، برای مراکز بلاد و دورانهای بعدی افراد خاصی از اصحاب و یاران خود را تعیین و اعزام می‌کردند که چگونگی آن در روایات و تاریخ صدر اسلام ثبت شده است و مردم، در زمان عدم حضور امام، برای حل و فصل مشکلات به آن افراد که «نواب عام» بودند، مراجعه می‌کردند…

صادق طباطبایی خودش را برای سفر دیگری به ایران آماده می‌کرد و به همین خاطر برای چکاپ پیش از سفر نزد پزشک رفته بود. پزشک معاینه را به یکی،دوماه بعد موکول کرد اما صادق ماجرای سفر را پیش کشید و خواست که معاینه زودتر انجام شود. ٢٢بهمن٩٣ پزشک رادیولوژی، کبد و ریه او را معاینه کرد و متوجه شد اوضاع وخیم‌تر از آن است که امکان سفر مهیا باشد.

[امام موسی صدر در ادامه می‌گوید:] در دین اسلام دنیا و آخرت یک مفهوم و یک واحد را تشکیل مى‏دهند. در قرآن کریم به این موضوع چنین اشاره شده است: من عمل صالحاً من ذکر اوْ اُنثى و هو مؤمن فلنحیینّه حیاه طیبه و لنجزینّهم اجرهم بأحسن ما کانوا یعملون. آنان که رفتار نیک و ایمان به خدا دارند، زندگى گوارا و جزاى آخرت مطبوع در انتظار آنان است. دنیا و آخرت در نظر اسلام از هم جدا نیست. راه صحیح راهى است که سعادت آینده انسان و سعادت ابدى او را در آن واحد، تحصیل کند.

ترديدى نبايد داشت كه منش و خوى و شيوه تفكر و كيفيت زندگى و ميزان موفقيت بزرگان دين و اجتماع، به ‏عنوان الگوهاى تربيتى، نقش بزرگى در زندگى وانديشه و روش برخورد فردى و اجتماعى جوانان، بازى مى‏كند. آموزشها و توصيه‏هاى بزرگان زمانى در دل و روح جوان اثر مى‏گذارد كه:

پر واضح است که آزادى شرط لازم و زیربناى اساسى همه حرکات انسان براى رسیدن به این ویژگیهاى خدایى است.ایمان به خداى خالق زیباییها و شهادت به وحدانیت ذات لایزالى و نیز باور داشتن اصول و ملتزم‏بودن به مبانى شریعت، در صورتى نزد خداوند پذیرفته است که از روى آگاهى و آزادى کامل و استدلال عقلى و یقین قلبى صورت گرفته باشد. اسلام شناسنامه‏اى، نه باعث کمال فردى مى‏گردد و نه داراى تبعات و آثار مثبت اجتماعى خواهد بود.

على‏رغم محدودیتهاى شغلى و آموزشى و اجتماعى‏که دختران و زنان جوان مسلمان در اروپا با آن مواجه هستند، هر روزه بیش از پیش شاهد حضور آنان با حجاب اسلامى در مجامع و محافل مختلف هستیم. آیا وجود سازمانهاى مختلف مراقب حجاب و اخلاق و نماز و روزه و شعائر دینى، عامل این پایبندى به دستورات دینى‏است یا شیوه‏هاى تربیتى ویژه؟ آیا ترس از شلاق و محرومیت از آزادى و مجازاتهاى جسمى و… باعث روى‏آوردن این جوانان به ارزشهاى دینى و اسلامى در آن محیط‌ها شده است؟ آیا راهپیماییهاى موسمى و تظاهرات ارعاب‌آمیز خیابانى، این جوانان را به آیینهاى مذهبى سوق داده است؟

در چنان شرایط و اوضاعى، پیشگامان سیاست و دین به پا مى‏خیزند. عدّه و عُده آنان در قیاس با امکانات و ابزار سردمداران فرهنگ جور و تباهى، بسیار اندک بود. امام به ترکیه و سپس به عراق تبعید مى‏شود و سیاسیون دانشگاهى مبارز و مسلمان و روحانیون مجاهد، یکى پس از دیگرى روانه زندان مى‏گردند.