اخبار

او از گذشته‌های نه‌چندان دور می‌آید. البته که ٥٩‌سال پیش، هم دور است و هم نزدیک. از کسی به اسم «ناصر» حرف می‌زنم که اگر سرنوشت جور دیگری برایش رقم می‌خورد، امروز یا دکان قصابی داشت یا پزشک شده بود. شاید هم یک سرهنگ در ارتش! اما او هنرمند شد. تمام آن راه‌ها را رفت، اما گمشده‌اش هنر بود. حالا از او می‌توان به‌عنوان یکی از هنرمندان مطرح و شناخته‌شده هنرهای تجسمی معاصر ایران نام برد. در گفت‌وگو با او فهمیدم چقدر از راهی که آمده، راضی است و خود را خوشبخت می‌داند.