نویسنده کتاب «جزیره مثنوی» با تاکید بر آنکه در مسیر شرح، تصحیح و تفسیر آثار سترگ ادب فارسی شرط اصلی و اساسی امانتداری در حوزه معنی و بیان مفهوم آن اثر ادبی به مخاطب است تصریح کرد: خدشه به مثنوی به اسم تصحیح، ضربه به اصالت این اثر است و سبب بی‌اعتمادی مخاطب می‌شود.
نویسنده کتاب «جزیره مثنوی» با تاکید بر آنکه مولانا مثنوی را «جزیره» فراغت انسان‌ها از مصائب روزگار می داند و مثنوی کلاس‌های درس و «غزلیات شمس» جلسات سماع مولانا است تصریح کرد: دو نکته را فراموش نکنیم که کار محقق رماندن مخاطب نیست و عوام‌زدگی با ساده‌سازی متفاوت است!
عباس به‌نژاد با تاکید بر نقد مولوی به مفسران و دین‌پژوهان زمانه خود و تلاش او برای بنیانگذاری و احیای دین محمدی تصریح کرد: تفسیری که می‌توانیم از مثنوی استخراج کنیم تفسیر قرآن مولانا است.
به مناسبت ۸ مهر، روز بزرگداشت جلال الدین محمد بلخی (مولوی)
نشست ایران‌شناسی؛ هویت و فرهنگ ایرانی با سخنرانی دکتر محمدسالار کسرایی، دکتر فرزانه گشتاسب و با حضور نویسنده کتاب دکتر زاگرس زند و به دبیری علمی دکتر شاهین آریامنش یکشنبه 15 مهرماه 1403 ساعت 10 تا 12 در پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی برگزار می‌شود.
یکی از شخصیت‌هایی که مولوی را به ما خوب نشان داده و ابعاد فکری‌اش را برایمان شرح داده، استاد بدیع‌المزان فروزانفر است. گرچه او سال ۱۳۴۹ از دنیا رفت، یعنی حدود ۵۴ سال پیش، اما هم خاطرات دانشجوهایش از کلاس‌های تدریس مثنوی او باقی مانده و هم ما هنوز کتاب «شرح مثنوی شریف» او را می‌توانیم بخوانیم و از آن فراوان یاد بگیریم.
محمد قزوینی دستنویسی کهن از مثنوی معنوی مورخ ۷۱۵-۷۱۶ق در تملّک داشت که کمی پیش از مرگش در ۱۳۲۸ش آن را به کتابخانه ملی ایران فروخت (شماره ۱۲۳۲۶، شماره ۲۳۲۶/ ف قدیم). در این مقاله از چهار منظر این نسخه بررسی شده است.
محمد جعفری قنواتی در نوشتاری به حضور اجزای مختلف فرهنگ عامه در مثنوی اشاره کرده و یکی از دلایل محبوبیت و مقبولیت مثنوی را حضور فرهنگ عامه در آن دانسته است.
دومین مثنوی تاریخ‌دار با تاریخ کتابت ۲۰ شعبان ۸۳۸ قمری توسط کارشناسان و فهرست‌نویسان سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران شناسایی شده است.
وقتی از مولانا نام برده می‌شود كلماتی مانند عرفان، عشق، الوهیت در ذهن متداعی می‌شود. از جهت دیگر به خاطر تعلق مشی و منش مولوی به مسلك صوفیه و هم اشارات صریح خود او به ضدیت با فلسفه و فلاسفه گمان می‌رود راه و روشش از راه عقلانی به دور است و مخاطب باید فقط در انتظار شیوه‌های باطنی و اشراقی در آثار او باشد در حالی كه طی این نوشته قصد ما این است كه نشان دهیم این عقل‌گریزی ظاهر قضیه است و در باطن كلمات مولانا حداقل در مثنوی توجه زیادی به اندیشه‌ورزی و پیشگیری از خطای فكری و ذهنی موجود است.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید