اخبار

محمد شادروی‌منش گفت: در تاریخ ۱۵۰ ساله اخیر، در بین مردان و زنان بزرگ این سرزمین یکی از بزرگان دهخداست که کار او فقط با فردوسی قابل مقایسه است.

در پهنه آسمان ادب فارسی، ستارگانی رخشان، مسیر آیندگان را روشن کرده‌اند. یکی از این ستارگان، علی‌اکبر دهخدا، ادیب، لغت‌شناس، نویسنده، شاعر، روزنامه‌نگار و سیاست‌مدار ایرانی است. او چراغی فرا راه زبان فارسی افروخت و با تلاش بی‌وقفه‌اش، گنجینه‌ای ارزشمند برای نسل‌های آینده به یادگار گذاشت.

مرحوم دكتر سیدجعفر شهیدی كه حدود 50 سال در حیات و مماتِ دهخدا با او همكاری كرد، قائل بود كه دهخدا در كارش اخلاص داشت. آری، اخلاص داشت كه شخصی همچون استاد شهیدی ـ مجتهدِ نجف‌رفته ـ را كه می‌توانست از فقهای طراز اول شود و به قول دهخدا اگر بی‌نظیر نبود، كم‌نظیر بود، جذب كرد و تا پایان كار اینجا نگاه داشت.

على‌اکبر دهخدا، ادیب، شاعر و منتقد اجتماعى معاصر. در سال ۱۲۹۷ق/ ۱۲۵۷ش، در تهران، در کوچۀ قاسم على‌خان محلّۀ سنگلج زاده شد. پدرش، خان باباخان، که مَلّاکى متوسّط از مردم قزوین بود، هنگامى که فرزند ارشدش، على‌اکبر، نُه ساله بود، درگذشت، و مادرش، که «مَثَل اعلاى مادرى» بود، ناگزیر پنج فرزند خود را «در کنف تربیت خود گرفت».

معروف است که دهخدا بر اثر نوعی سرخوردگی ناشی از فضای سیاسی و اجتماعی وقت، به لغت‌نامه‌نویسی (حدود ‌۳۰ سال) در زیرزمین منزلش رو آورد. البته حسن تقی‌زاده می‌گوید، زمانی که دهخدا در جنگ جهانی اول به چهارمحال بختیاری رفت، شوق تألیف لغتنامه در او برانگیخته شد. هرچند هر دو این‌ها در کنار هم می‌تواند واقعیت داشته باشد؛ یعنی شوقی بوده که بعدا شرایط یک توفیق اجباری پدید آورده است.

نخستین مراسم جایزه «علی‌اکبر دهخدا» برگزار می‌شود.

مصطفی محدثی خراسانی، با گرامیداشت جایگاه علی‌اکبر دهخدا در حوزه زبان فارسی، : عنوان «علامه» پیشوندی است که برای برخی از بزرگان استفاده شده است، اما یکی از مصداق های به حق آن که حتی معتقدم باید چیزی فراتر از آن برای دهخدا استفاده شود که بتواند وسعت و عمق و گستره معرفتی او را بیان کند.

حسن ذوالفقاری استاد دانشگاه تربیت مدرس در نشست تخصصی «دهخدای پارسی» ضمن ارائه مقاله‌ای به جنبه های مردمی دهخدا پرداخت و گفت: امثال و حکم خدمت بزرگی به فرهنگ عامه کرد.

کتاب مرجع روح بی قرار ایران دوستانی بود که روح خود را در کالبد خدمت رسانی به فرهنگ ملی ایران دمیده بودند و تالیف ، تحقیق ، نوشتن و نشر مقاله و کتاب از ارکان زیست آنان در طول عمر برکتشان بوده است.

شفیعی کدکنی گفت: کسانی که مفهوم ایران را به لحاظ فرهنگی در قرن بیستم حفظ کرده‌ و گسترش داده‌اند و دلیل جاودانگی آن شده‌اند، افرادی هستند که در کنار بزرگان قدیم، مانند فردوسی و نظامی، باید به آنان احترام گذاشت و سپاس‌گزار آنان بود. اگر معدل همه کوشش‌های این قرن را بگیریم، علی‌اکبر دهخدا بالاترین جایگاه را در این میدان دارد.