کهنه یادداشت

چون این مجلس دلپذیر برای ادای احترام بی‌شائبه به احمد منزوی است بر کمینه فرض شد دعوت همکارانه و راستین او را برای حضور در مجلسی که دوستدارانش به‌هم می‌نشینند بپذیرم و از دقایق همصحبتی و تجدید دیدار آنان لذت‌یاب شوم.

«وقتی ملتی مقهور می‌شود تا هنگامی‌که زبان خویش را خوب حفظ کند گویی کلید زندانش را در دست دارد».

در ایران یک پهلوان رویین‌تن می‌شناسیم و آن اسفندیار است که تفصیل کارش در شاهنامه آمده‌است. چون قهرمان دین بهی و کمربستۀ زرتشت است، هیچ سلاحی بر تنش کارگر نمی‌افتد.

بیهقی حس یا احساس تاریخ داشته است. مقصود از حس یا احساس تاریخی انگیزۀ درونی و عشق باطنی بدانستن تاریخ و تحقیق و ضبط آنست و بیهقی این حس را داشته است و تاریخ خود را بداعی این احساس و شوق باطنی نوشته است

چند ماه پیش استاد مینوی، "داستان رستم و سهراب" را که زیر نظر ایشان در کمال خوبی و زیبایی چاپ شده است و همراه است با یادداشتهایی که موشکافی‌ها و باریک‌بینی‌ها و ژرف نگرشنی‌ها و تردیدهای دانشمندانه و ادیبانه استاد را می رساند، و در آن جابجا، بر زیر و زبر واژه هایی زیر و زیرهایی با دست گذاشته شده است، تا ابهام و تردید در خواندن آنها را، از اندیشۀ خواننده بسترد، برای من فرستادند و از من خواستند تا، اگر بتوانم، سطری چند دربارۀ شاهنامه و برای بنیاد شاهنامه و چاپ در مجلۀ "سیمرغ" بفرستم.

سید اشرف الدین شاعری است شیرین سخن که در انقلاب مشروطیت و آزادی ایران به نیروی طبع و قلم، چندان مؤثر بوده که هیچ یک از نویسندگان چنان تأثیری نداشته اند.

از کتابهای مهم تاریخ ایران، ایران باستان مشیرالدوله است که باید گفت بعد از ترجمه های اعتمادالسلطنه در باب ساسانیان و اشکانیان، نخستین کتابی است که بر اصول علمی برای تاریخ قدیم ایران نوشته شده است. از جهت اهمیتی که این کتاب دارد، سطوری چند در باب کیفیت تدوین آن در اینجا نوشته می شود.

استاد دکتر عبدالحسین نوایی در سال 1302 ه.ش در تهران متولد شد. تحصیلات ابتدایی را در مدارس تمدن و ابن سینا و دورۀ متوسطه را در مدرسه شرف مظفری گذراند. سپس در دانشسرای عالی به تحصیل در رشته ادبیات پرداخت.

عنوان این جستار گویای آنست که لابد از دیدگاه نگارنده، هویت ملی و هویت فرهنگی، یکی نیستند و میان آنها فرقی هست

در نوشته های پژوهشگران تاریخ نو ایران و ترکیه واژۀ «مشروطه» بعنوان معادلی برای واژۀ انگلیسی constitutionalism یا حکومتی که بر شالودۀ یک قانون اساسی و نظام پارلمانی بنیاد شده باشد بکار برده شده است.