افنباخ، ژاک

افنباخ \ofenbāx\، ژاک (نام اصلی‌اش: یاکوپ افنباخ در آلمانی؛ در فرانسوی: افنباک) (1819-1880 م / 1234- 1297 ق) آهنگ‌ساز فرانسوی آلمانی‌الاصل. افنباخ در کُلن زاده شد. پدرش، ایزاک یودا اِبِرست، در افنباخ‌ آم‌ماین زاده شده، و در کنیسه‌ای در کلن آواز‌خوان مذهبی بود. افنباخ در 1833 م، در کنسرواتوار پاریس در رشتۀ ویلن‌سِل نام‌نویسی کرد. در 1844 م، در‌حالی‌که به مذهب کاتولیک درآمده بود، با ارمینی، د‘ الکَن، دخترِ یک کارلوسیِ اسپانیایی (طرف‌دار دون کارلوس، 1788-1855 م)، ازدواج کرد. پس ‌از چند سال نواختنِ ویلن‌سل در ارکسترِ اُپِـرا ـ کُمیک، در 1849 م، به رهبری ارکستر تئاتر فرانسه گمارده شد. در شهر اِمس در آلمـان چند اپرت، و در وین اپرا‌ ـ بـالـۀ «ارواح رایـن» (1864 م) را اجرا کرد. در همان سال، به پاریس بازگشت و اپرت موفق خود به نام «هلن زیبا» (1864 م) را در تئاتر واریته به صحنه برد. پس‌ از آن، آثار موفق دیگری چون «زندگی پاریسی» (1866 م)، «گراند دوشس ژِرُلتاین» (1867 م) و «پِری کُل» (1868 م) را عرضه کرد. در 1874 م، روایت تازه‌ای از «اُرفئوس در دوزخ» را به نمایش گذاشت که نخستین اجرای آن در 1859 م بود. 

هنگامی که افنباخ درگذشت، تنها گراند اپرای او، «قصه‌های هوفمان»، ناتمام مانده بود که بعدها ارنست گیرو برای آن رسیتاتیوهایی (آوازهای گفتارگونه) تهیه، و آن را برای ارکستر تنظیم کرد. سوئیتی از افنباخ به‌نام «سرخوشی پاریسی»، که توسط مانوئِل رُزِنتال تنظیم شده، هنوز اثر ارکستری و موسیقی بالۀ محبوبی است. از ویژگیهای موسیقی افنباخ سبک سیال و خوش‌ساخت آن است که با پختگی بسیار در زمینۀ شخصیت‌پردازی و طنز همراه است. او بیش ‌از 100 اثر صحنه‌ای تصنیف کرد که بسیاری از آنها از گرایشهای روزمره فراتر رفته‌اند و همچنان در رپرتوار سدۀ 20 م جای دارند.

مأخذ

.Britannica, 2010
بخش موسیقی