اسمایبرت

اِسمایبِرت \ [e]smāybert\ ، جـان (1688 - 1751م/ 1100 -1164ق)، نقاش و معمار اسکاتلندی ـ آمریکایی. او بنیادگذار صورت آغازینِ سنت نقاشی پُرتره در مهاجرنشینهای آمریکایی در نیوانگلند به‌شمار می‌رود. 
اسمایبرت در ادینبره (ادینبورگ) زاده شد و در همان شهر، نزد یک نقاش ساختمان شاگردی کرد. در 1709م به لندن رفت و در 1713م در هنرکده‌ای به فراگیری هنر نقاشی پرداخت. پس از مسافرت به ایتالیا (1719-1722م) و مطالعۀ آثار نقاشان برجستۀ آنجا، به لندن بازگشت و یک کارگاه نقاشی به راه انداخت. 
اسمایبرت در 1728م کشیش جرج بِرکلی را در مأموریتی ناموفق برای تأسیس دانشکده‌ای برای مهاجرنشینانِ مستعمرۀ برمودا همراهی کرد و قرار بود در آنجا آموزگار هنر باشد. اما آن دو به بِرمودا نرسیدند و به جای آن، در 1729م وارد رود آیلند در نیوانگلند شدند. اسمایبرت در 1730م به شهر بوستِن رفت و باقی‌ماندۀ زندگی‌اش را آنجا گذراند. او که نخستین نقاش چیره‌دست در آمریکا بود، چهرۀ بسیاری از شهروندان برجستۀ بوستن را، که عمدتاً بازرگان بودند، نقاشی کرد و همچنین به طراحی معماری پرداخت. نگارخانۀ او که در آن، نسخه‌بدلهایی از آثار نقاشان دورۀ رنسانس و تندیسهای کهن به نمایش و فروش گذاشته شده بود، در مهاجرنشینهای آمریکایی یگانه بود. وجود این نگارخانه بر پیشرفت چند هنرمند دیگر، به‌ویژه جان سینگِلتِن کاپلی و رابِرت فیک، اثر نهاد. 
اسمایبرت در آغاز به سبک تزیینیِ باروک دلبستگی داشت، اما پس از مهاجرت به آمریکا، شیوۀ کارش به واقع‌گرایی (رئالیسم) گرایش یافت. 

مآخذ

CE, 6th edition; CODAA; DA; EB, 2010; OCA; YDAA.
بخش هنر و معماری جهان