اسلاوونیا

اِسلاوونیا \ [e]slāvoniyā\ ، نـاحیـه‌‌ای تـاریخی در شرق کرواسی. این ناحیه که از شمال با مجارستان، از جنوب با بوسنی و هرزگوین، و از شرق با صربستان همسایه است، نزدیک به 000’21 کم‍2 مساحت دارد. اُسیِک (نک‍ : ه‍ د، اِسِک) مهم‌ترین شهر اسلاوونیاست. از دیگر شهرهای این ناحیه می‌توان دیاکُوو و وینکُوْتسی را نام برد.
این ناحیه در زمان رومیان، بخشی از استان پانّونیا بود و در سدۀ 7م، کشوری اسلاوشین، زیر فرمان آوارها، در آنجا پدید آمد. در برخی منابع لاتین مربوط به پیش از سدۀ 13م، همۀ سرزمینهای کروات‌نشین را اِسکلاوونیا خوانده‌اند. پس از سدۀ 13م، نام اسلاوونیا برای زمینهای میان دو رود ساوا در جنوب و دراوا در شمال، به‌کار رفت. اسلاوونیا و کرواسی در 1102م به مجارستان پیوستند. در 1558م، اسلاوونیا در قالب یک پادشاهی نوبنیاد، به دالماسی و کرواسی پیوست. این سرزمین سپس به مدت یک سده در تصرف عثمانیها بود، تا اینکه در پی پیمان صلح 1699م، به مجارستان واگذار شد.
اسلاوونیا در 1918م بخشی از پادشاهی نوبنیاد یوگسلاوی (تشکیل‌شده از صربها، کرواتها و اسلووِنها) شد. در 1945م، مارشال تیتو، رهبر یوگسلاوی، بخشهایی از خاک اسلاوونیا را در امتداد مرز شرقی این سرزمین، به جمهوری صربستان (درون اتحادیۀ یوگسلاوی) واگذار کرد. در پی شکوفایی اقتصادی دهۀ 1970م در اسلاوونیا، صربهای بسیاری به شهرهای بزرگ این ناحیه، همچون اسیک، روانه شدند.
با آغاز جنگ داخلی یوگسلاوی در 1991م/ 1370ش، صربهای کرواسی چندین ناحیۀ خودگردان صرب را در این کشور، از جمله در اسلاوونیا، پدید آورند. در 1995م/ 1374ش، نیروهای کرواسی متصرفات صربها را در اسلاوونیای غربی تصرف کردند، اما مناطق شرقی اسلاوونیا در دست صربها باقی ماند. در همین سال، بنابر پیمان صلح دِیتِن، توافق شد که حاکمیت بر اسلاوونیا به کرواسی باز گردد و آوارگان صرب، کروات و مجار که در جریان جنگ، از این سرزمین گریخته بودند، به خانه‌هایشان باز‌گردند. این توافق در 1998م/ 1377ش عملی شد. 
اسلاوونیا زمینهای حاصلخیز بسیاری دارد و بخش شرقی آن دارای ذخایر نفتی است. مهم‌ترین محصولات کشاورزی این ناحیه گندم، ذرت، سیب‌زمینی، چغندر‌قند، و میوه‌هایی چون سیب، گلابی و گیلاس است. صنایع اصلی این ناحیه نیز صنایع غذایی است.

مآخذ

CE, 6th edition; EA, 2006; GSE ; ME, 2008.
بخش جغرافیا