آسکولی پیچنو

آسکولی پیچِنو \ āskoli pičeno\ ، شهر و مرکز استانی به همین نام در منطقۀ مارکه در مرکز ایتالیا. این شهر در پیوستگاه رودهای ترونتو و کاستِلّانو، و 26 کیلومتری غرب دریای آدریاتیک، در شرق رشته‌کوه سیبیلینی ــ بخشی از کوههای آپِنینو (ه‍ م) ــ واقع شده است. آسکولی پیچنو از کهن‌ترین شهرهای ایتالیـاست. این شهر کـه در روزگـار باستـان، مرکز پیکِنهـا ــ ساکنان آغازینِ کرانه‌های دریای آدریاتیک ــ بود، در سدۀ 3 ق‌م به تصرف رومیان درآمد و آسکلولوم پیکِنوم نامیده شد. آسکولی پیچنو پس از فروپاشی امپراتوری روم، زیر سلطۀ قبیله‌های گوناگونی، ازجمله گوتها و لُمباردها، درآمد. از 1006م، این شهر زیر فرمان اسقفها بود، تا اینکه در 1185م به شهری آزاد تبدیل شد. آسکولی پیچنو از 1504 تا 1860م، جز در دورۀ کوتاهی (اوایل سدۀ 19م)، در زمان فرمانروایی ناپلئون یکم، امپراتور فرانسه، جزو قلمرو پاپ بود. این شهر در 1860م، به‌همراه دیگر شهرهای منطقۀ مارکه، به پادشاهی نوبنیاد ایتالیا پیوست. 
آثار بسیاری از دوران رومیان در آسکولی پیچنو وجود دارد که از جملۀ آنها می‌توان به بخشهایی از دیوار شهر، دو پل باستانی، ویرانه‌هایی از یک تئاتر و یک آمفی‌تئاتر و نیز پرستشگاه ایزدبانوی وِستا اشاره کرد. از آثار مربوط به سده‌های میانه در این شهر می‌توان اینها را برشمرد: کلیسای باشکوه سان فرانچِسکو (آغاز ساخت: 1262م)، کلیسای جامع سبک رُمانِسک، که در دهۀ 1100م ساخته، و در 1482م بازسازی شد، و کاخ پالاتسو دِل پوپولو، از سدۀ 13م، که هم‌اکنون به موزه تبدیل شده است. بخشی از برجها و باروی قرون‌وسطاییِ شهر نیز همچنان پابرجاست. 
صنایع اصلی آسکولی پیچنو وابسته به کشاورزی است، اما صنایع شیمیایی، نساجی و تولید لوازم برقی، شیشه و چینی‌آلات نیز در این شهر اهمیت دارند. 

جمع‍ )برآورد 2006م): ح 000‘52 تن. 

مآخذ

CE, 6th edition; EA, 2006; EB, 2008; ME, 2009. 
بخش جغرافیا