اسفرتسا، کنته کارلو

اِسفُرتسا \ [e]sfortsā\ ، کُنتـه (کُنت) کارلو (1872-1952م/ 1251-1331ش)، دولتمرد و دیپلمات ایتالیایی. او از آغاز پیدایش تا سرنگونی فاشیسم در ایتالیا، از مخالفان برجستۀ آن بود. 
کارلو که از خاندان سرشناس اسفرتسا (نک‍ : ه‍ د، اسفرتسا، خاندان) بود، در مونتینیوزو دی لونیجانا در ایتالیا زاده شد. در 1896م به وزارت خارجه پیوست و در قاهره، پاریس، قسطنطنیه، پکن، بخارست، مادرید، لندن و بلگراد خدمت کرد. در 1920م وزیر خارجه، و در 1922م سفیر ایتالیا در فرانسه شد. اسفرتسا در همان سال، از خدمت در دولت موسولینی سر باز زد و استعفا داد. او نزدیک به 20 سال در بلژیک و ایالات متحده به سر برد؛ به گزارشگری و سخنرانی در زمینۀ سیاسی پرداخت و با حکومت فاشیستی به مخالفت برخاست. در 1943م، پس از سقوط موسولینی، به ایتالیا بازگشت و چند بار به وزارت رسید و سمتهای گوناگونی عهده‌دار شد. او در 1946م به عضویت مجلس مؤسسان برگزیده شد، در 1947م به وزارت خارجه رسید و تا 1951م، که بر اثر بیماری از کار کناره گرفت، در این سمت بود. 
اسفرتسا دیپلماتی ورزیده بود و طی خدمتش مذاکرات سیاسی مهمی، از جمله دربارۀ کورفو، آلبانی و سیلِزی، با سیاستمداران برجسته و با نمایندگان شماری از کشورها برای ایتالیا انجام داد. او از سرسخت‌ترین مخالفان موسولینی و فاشیسم بود و چند اثر تاریخی سیاسی هم نوشت. 

مآخذ

CE, 6th edition; EA, 1963, 2006; EB, 2008.
بخش مفاهیم جدید و عناوین ویژه