استرن

اِستِرن \ [e]stern\ ، لارِنس (1713- 1768م/ 1125- 1181ق)، روحانی و نویسندۀ طنزپرداز انگلیسیِ ایرلندی‌تبار. استرن در زندگانی و عقاید آقای تریسترام شندی (ترجمۀ فارسی: 1378ش)، داستانی که شاهکار او دانسته می‌شود، از زندگی‌اش در محیطهای نظامی و معاشرتهای دورۀ کودکی به خوشی یاد می‌کند. او در ایرلند زاده شد، در کِیمبریج تحصیل کرد و در 1737م شمّاس، و در 1738م کشیش شد. 

استرن قلمش را در عرصۀ بحث و جدلهای سیاسی به‌کار گرفت و در 1759م استعدادش را در جزوه‌ای کوچک با عنوان «یک حکایت سیاسی» (که بعدها با عنوان «داستان کُت خوب و گرمِ نگهبان» معروف شد) آشکار کرد که تمثیلی طنزآمیز برپایۀ کشمکشی‌کلیسایی در یورک بود. او اندکی بعد، نگارش زندگانی و عقاید آقای تریسترام شندی را با هدف ارائۀ اثری شوخ‌طبعانه و هجونامه‌ای متنوع، در 9 جلد آغاز کرد. 
استرن با انتشار 2 جلد نخست تریسترام شندی در اواخر 1759م، یک‌باره شهرت یافت و به عنوان مبدع یک سبک ادبی جدید، از او در لندن استقبال و ستایش شد. او با توجه به محبوبیت این داستان، فرصت را مغتنم شمرد و 2 جلد از کتاب «خطابه‌های آقای یوریک» را که پیش از آن نوشته بود، منتشر کرد (1760م). 
استرن که از دورۀ دانشجویی به بیماری سل دچار شده بود، در 1762-1764م و دیگر بار در 1765-1766م به امید بازیافتن تندرستی ازدست‌رفته‌اش، به فرانسه و ایتالیا سفر کرد و برخی از رویدادهای سفرهایش را در جلد 7 تریسترام شندی گنجانید؛ همین رویدادها دست‌مایۀ کتاب «سفری احساساتی به فرانسه و ایتالیا» (1768م) شد. تنها 2 مجلد این کتاب از 4 جلدی که استرن در نظر داشت بنگارد، به پایان رسید، اما با این آثار، مکتبی تازه در ادبیات «احساساتی» پدید آمد. «یادداشتهای روزانه خطاب به اِلیزا» پس از آشنایی‌اش با الیزابت درِیپِر در 1767م نگاشته شد که از هندوستان به لندن آمده بود و چندمین زنی بود که استرن دل به او سپرده بود؛ اما این کتاب تا حدود 140 سال بعد انتشار نیافت. استرن که بیماری‌اش رو به وخامت می‌رفت، یک ماه پس از انتشار «سفری احساساتی» درگذشت. 

مآخذ

کتابخانۀ ملی ایران (مهر 1388)؛ نیز: 

CE, 6th edition; EA, 2006; EB, 2008; ME, 2005.
بخش ادبیات جهان