آریستایوس

آریسْتایوس [arīstāyos]، از خدایان یونان باستان که پرستندگان بسیار داشت، اما اساطیر مربوط به او مبهم‌اند. این نام از واژۀ یونانی آریسْتُس به معنی «بهترین» برگرفته شده است. به روایتی‌که عموماً پذیرفته شده است، آریستایوس پسر آپولون کورِنه بود، در زمین زیست و سفرهای بسیار کرد و سرانجام در تراکیه ناپدید شد. 
آریستایوس ذاتاً خدایی نیک‌خواه بود؛ او پرورش زنبور عسل، تاک و زیتون را به مردم آموخت و پشتیبان چوپانان و شکارچیان بود. او را غالباً با زئوس، آپولون و دیونوسوس همسان می‌پنداشتند. آریستایوس را به شکل مرد جوانی با لباس چوپانی و گاه گوسفند به دوش نشان می‌دادند.     (131)