اریبه، سفالینه

اُریبه، سُفالینه [sofālīne(a)-ye orībe]، نوعی از ظروف سفالین ژاپنی، معمولاً با لعاب آبی یا سبز که نخست در دوره‌های کِییچو و گِنّا (1596-1624م/ 1004-1033ق) رواج یافت. عنوان اریبه از نام فوروتا اُریبه گرفته شده است که روش تولید این سفالینه را آموزش می‌داد. 

برخی از ظروف اریبه به شکلها و اندازه‌های متعارف تولید می‌شدند، اما بسیاری هم با کج‌نمایی و بی‌قرینگی عمدی از شکل متعارف خارج می‌شدند تا حساسیت هنری تازه‌ای را برانگیزند. بر سطح این نوع سفالینه لعابهای زاج در رنگهای سبز و آبی جلایی همانند شیشۀ ظریف دارند و نقشمایه‌های تزیینی با لعاب آهن نقش می‌شوند. بسیاری از این نقشمایه‌ها احتمالاً از کالاهایی خارجی که به بندر ساکایی (در جنوب اُزاکا) حمل می‌شد، اقتباس شده‌اند.     (119)