آرنولف اول

آرْنولْفِ اَوَّل [ārnūlf-e avval]، ملقب به آرنولف کبیر یا مِهتر (ح 900-965م/ 287-354ق)، کُنتِ فلانْدْر، پسر بُدوئَن دوم. به هنگام مرگ پدر آرنولف در 918م، سرزمینهای موروثی میان او و برادرش آدُلْف تقسیم شد. ولی آدلف عمر کوتاهی داشت و آرنولف همۀ ارث را تصاحب کرد. دوران سلطنت او در جنگ با نورسها سپری شد و او در جنگ بین امپراتور اُتوی اول با اوگ کاپه در لُرِن شرکت فعالی داشت. 
در958م آرنولف حکومت را به پسرش بدوئن (بدوئن سوم) سپرد. پس از مرگ بدوئن سوم در 962م، آرنولف دوباره زمام کشور را به دست گرفت و سالهای باقی‌ماندۀ عمرش را صرف حفظ امنیت و احراز جانشینی نوه‌اش آرنولف دوم، معروف به آرنولف کِهتر (سل‍ 965- 988م) کرد.     (193)