ارف

اُرْف [orf]، کارل (1895-1982م/ 1274-1361ش)،آهنگ‌ساز آلمانی که مخصوصاً به سبب اُپراها و آثار دراماتیک و همچنین نوآوریهایش در آموزش موسیقی معروف است. 

 ارف در آکادمی موسیقی مونیخ نزد آهنگ‌ساز سرشناسِ آلمانی هاینریش کامینْسکی تحصیل کرد و بعدها در مونیخ مانهایم و دارمشتات به رهبری ارکستر پرداخت. او برای نخستین‌بار در 1930م کتاب راهنمایی به نام شول وِرک منتشر کرد که روش رهبری او را معرفی می‌کرد. ارف چندین اپرای سدۀ هفدهمی را مدون کرد، و در 1937م اُراتوریویی غیرمذهبی به نام کارْمینا بورانا ساخت و آن را اجرا نمود.
کارمینابورانا که برای اجرا به همراه رقص تصنیف شده، بر اساس نسخه‌ای خطی از اشعار قرون وسطایی ساخته شده است. این اثر منجر به خلق آثار دیگری شد که ملهم از تئاتر یونانی و نمایشهای مذهبی قرون وسطایی بودند، به ویژه کاتولّی کارْمینا (آوازهای کاتولوس؛ 1943م) و تریُنفو دی آفرُدیته (پیروزی آفردیته؛ 1953م) که همراه با کارمینا بورانا یک سه‌گانه (تریلوژی) را تشکیل می‌دهند. 
آثار دیگر ارف عبارت‌اند از یک کانتاتای ویژۀ عیدقیام مسیح به نام کُمِدیا دِ کریستی رِزورّکْسیونه(1956م)؛ نمایشی از تولد مسیح به نام لودوس دِ ناتو اینْفانْته میریفیکوس (1960م)؛ و سه‌گانه‌ای از موسیقیهای نمایشی: آنتیگونای (1949م)، «ادیپ شاه» (1959م) و پرُمِتِئوس (1966م). شیوۀ ارف که برای آموزش موسیقی به کودکان بیشتر متکی به بالابردن حساسیت آنها به وزن موسیقایی (ریتم) از طریق تمرین گروهی و استفاده از سازهای کوبه‌ای است، امروزه در سطح گسترده‌ای مورد استفاده است. ارف در 1924م به همراه یک ژیمناست، معلم و نویسندۀ آلمانی، دُرُته گونتِر مدرسه‌ای برای تعلیم ژیمناستیک، رقص و موسیقی تأسیس کرد.    (118)