اررا

اِرِّرا [errerā]، فرانثیـسکو (پسر) (1622- 1685م / 1031-1096ق)، نقاش و معمار اسپانیایی که در تکوین سبک باروک اسپانیایی در سِویل و مادرید بسیار مؤثر بوده است.
او که پسر و شاگرد فرانثیسکو اررا (پدر) بود، پس از گریختن از دست پدرش (که به تندخویی شهره بود)، ظاهراً در رم به هنرآموزی ادامه داد و نقاشیهای او از طبیعت بی‌جان و ماهیها شهرت یافت. وی در مقام یک نقاش، تنها به سبب چند اثر مذهبی‌اش شناخته شده است. در «پیروزی قدیس هرمِنگیلد» (ح1660-1670م؛موزۀ پرادو، مادرید) و«خلسۀ قدیس فرانسیس» (1657م) که وی پس از بازگشت از ایتالیا برای کلیسای جامع سویل کشید، بازتابی از حرکت شدید و تأثیر نمایشی سبک باروک رمی مشهود است، سبکی که احتمالاً خود او در سویل رواج داد.

اررا در 1660م در آکادمی نوبنیاد نقاشی در سویل به معاونت بارتولُمه موریلیو منصوب گردید؛ لکن چندی نگذشت که به مادرید رفت و در آنجا به کار کشیدن دیوارنگاره و محجر محراب و طراحی سازه‌های تزیینی پشت محراب پرداخت. او در 1672م نقاش دربار، و در 1677م نقشه‌بردار کل شد. ظاهراً اررا نخستین معماری است که از اسلوب فرانچسکو بُرّومینی در اسپانیا استفاده کرده است و طرحی که برای محراب اصلی کلیسای مونتْسِرّات در مادرید تهیه کرد، احتمالاً بر کار خوسه بِنیتو چورّیگِرا تأثیر داشته است.    (102)