اذن الفار

اُذُنُ الْفار [ozon-ol-fār]، نام عربی گیاه گوش‌موش، با نام علمی پاریِتِریا اُفیسینالیس از تیرۀ گزنه که در زبان انگلیسی وال وُرت خوانده می‌شود. گوش‌موش گیاهی است چندساله، کرکدار با ساقه‌ای متمایل به رنگ قرمز و افراشته، به ارتفاع حدود 50 سانتی‌متر و بسیار کم‌شاخه. برگهای آن تخم مرغی شکل، کامل، ساده، کمی دراز و نوک‌تیزند و با دمبرگهای کوتاهی به‌ساقه متصل می‌شوند. گلهای آن مجتمع است و هر گل ماده در میان۴یا5 گل نر ـ ماده و در کنار برگها پدیدار می‌شود. میوۀ آن فندقه و چهارگوش است. این گیاه در پای دیوارهای کهنۀ اماکن متروک رشد می‌کند. اذن‌الفار در اروپا و آسیا پراکنده است و در ایران در شمال کشور، به‌ویژه در آمل، بندر گز، آستارا و لاهیجان، و نیز در خراسان و جنگلهای آذربایجان می‌روید. گونۀ جودانیکا در اطراف تهران، ری، ریگزارهای کرج، اراک، دشت ارژن، کرمان و بلوچستان دیده می‌شود. گونۀ لوسیتانیکا یا گوش‌موش اندلسی نیز گیاهی است یک‌ساله با ساقه‌های خوابیده، دمبرگ بسیار دراز و ریشه‌ای نازک. 

علی رضایی‌نژاد